Knal.

De krant vanmorgen.
Grote pagina door de helft.
Advertentie naast sfeer-reportage.
Op de ene helft "grote knalkortingen" bij de lokale supermarkt, voor oud en nieuw.
Op de andere helft van de pagina foto's van de weggeknalde kusten van vrijwel geheel Azie...
Ik wilde snel naar buiten, ademhalen.

Deze creatie staat niet lang vrees ik, de sneeuw smelt alweer.
Heel even is de stad mooier en schoner.
Dan komen de strooiwagens en de zeurende sneeuwruimers.
Als de kinderen met rode wangen net een kwartier in de sneeuw spelen begint het al.
"Van mij mag het ophouden, veel te koud/gevaarlijk/glad/nat"... (doorhalen wat niet van toepassing is).
Mijn kids keken verbaasd op..."Er ligt eindelijk sneeuw!, waar heeft die mevrouw het nou over?".
Leg maar eens uit dat mensen hetzelfde doen als het warm is, als de bladeren vallen en als de voorjaars-stormen de straten schoonvegen.
In een land waar het normaal dertien maanden per jaar regent is het toch prettig als je eindelijk weer eens de verschillen tussen de seizoenen kunt zien zou je denken.
Helaas is het weer voor mijn buren iets dat je op hinderlijke wijze overvalt zodra je de voordeur uitstapt, het dient bestreden en bekritiseerd te worden.
Zoals iedereen weet trekt het weer zich daar doorgaans altijd iets van aan en verdwijnt meteen (not).
Nu loopt men het beetje sneeuw dat er ligt te smelten weg te ruimen, want "als je het niet doet kun je een bekeuring krijgen".
Reden om te klagen over het weer hebben we hier toch nauwelijks, vrijwel nooit echt extreem, en nooit een zeebeving of zoiets.
Ik ga vanmiddag naar het bos...
Over een paar dagen worden de nu al strategisch opgestelde oude bankstellen en vuurwerk in de hens gezet.
Dat spul laat je een paar weken liggen tot het door de Gemeentereiniging opgeruimd wordt, staat ook veel leuker, die half ontplofte gekleurde pijlen en dozen.
Mooier dan dat vervelende witte natte spul.
Bovendien kun je dat niet als het een beetje opgedroogd is nog een keer proberen aan te steken.