BN-er.

Lange rij in de plaatselijke boekwinkel.
"Ik heb u het laatst gesproken zesentwintig jaar geleden! Ik heb, ook voor een vriend, een paar oudjes met ezelsoren meegenomen, om te signeren!".
Iedereen kreeg een fraaie ex-libris stempel in het al dan niet net aangeschafte exemplaar van de goede man zijn werk.
Mijn dochter trok zich niks aan van de lange rij en ging eens rustig, achter de tafel naast de schrijver, de verrichtingen van dichtbij bekijken.
Terwijl de mensen op hun beurt wachtend stonden na te denken over wat ze tegen hem gingen zeggen.
En een beetje fronsend aan de beurt waren, omdat de aandacht van de schrijver na het lange wachten naar dat kleine meisje ging.
Zij stond hem ondertussen zwijgend en geinteresseerd aan te staren.
Dit is die meneer van de beestjes, ze wist het zeker...
De schrijver vond het niet erg, hij zei "boeh" en gaf haar lachend een hand.
En zij had weer iets om over te schrijven in haar dagboek.
"...Er was een schijfer in de boekewinkel....ik kreeg een hant!".