Scooters en palmbomen.

Hoe is het mogelijk dat ik van alles denk en voel als ik er ben en dat ik thuisgekomen niet eens meer weet hoe ik het moet omschrijven?
Ik had het meteen, toen en daar, moeten opschrijven.
Nu probeer ik alleen nog maar krampachtig een soort van mediteraan gevoel in mijn hoofd vast te houden en ik kom niet verder dan de geijkte dingen die mij het eerst raken.
Ik verbaasde me erover dat het vanuit de lucht gezien inderdaad zo is dat alle wegen naar Rome leidden...
Een andere warmte was voelbaar zodra we geland waren, een stevige scirocco-bries...
Langs de Via Appia zijn we de stad in gereden en kilometers lang zagen we allerlei ruines die beloven hoe het in de stad is.
Op elke straathoek is er wel een archeologische site te vinden, teveel om bij te houden, en teveel om op te zoeken waar ik nu weer voor stond.
Achter de wat vervallen en van heel veel grafitti voorziene gevels zijn koele binnenplaatsen met oleanders en palmbomen verstopt, waar de geluiden van de straat niet eens te horen zijn.
Maar wel de mensen in hun huizen, die net iets harder praten dan wij gewend zijn, maar oog in oog zie je dan aan de handgebaren en de gezichten dat het allemaal heel goedmoedig is...
Ik zou er jaloers op kunnen worden, op hun ritme, want ze leven tot diep in de nacht op straat, en nemen de tijd om elkaar te ontmoeten.
Er zijn duizenden scooters die met ware doodsverachting het dagelijks verkeer trotseren, want voor bestuurders van auto's is het gebruikelijk om met een hand uit het raam en met de ander op de claxon te rijden, en van de zij en achteruitkijkspiegels hebben ze gelukkig niet veel last, daar kunnen ze nog best langs kijken, klein genoeg...

In een enorm park ten noordoosten van het centrum, Villa Ada, wordt elk jaar een cultureel programma georganiseerd dat de hele zomer duurt.
"Roma Incontra Il Mondo", Rome ontmoet de wereld.
Op een klein eilandje in een meerje is een terrein ingericht, met keurige witte tuinstoelen en tafels, een soort "biergarten" met allerlei resaurantjes, winkeltjes en onbehoorlijk duur bier.
Kent iemand een italiaans biermerk? Nee! Italianen drinken wijn, geen duur import-bier!
Om twaalf uur moet het elke dag afgelopen zijn, gemeentelijke verordening.
Zoals gebruikelijk verzamelden ook hier de romeinen zich pas s'avonds laat, na tien uur, als het weer wat koeler is.
Eerst een hapje eten en dan luisteren naar de toespraak tegen Coca-Cola (die het in Italie behoorlijk verbruid hebben als je de hoeveelheid anti-posters en shirts ziet) voor de bands beginnen.
Het fantastische "Zu" mocht beginnen, ook al stonden ze als laatste op de affiches, die zijn in Italie namelijk altijd alfabetisch.
Festival "italian-style".
We hebben de kortste maar leukste set ooit meegemaakt van NoMeansNo.
Maar dat maakte ons niet echt iets uit.

We waren op een plek op aarde die ooit het centrum van alles was.
En het was er fijn.
En ik weet nu ook heel zeker dat boven de wolken de zon echt altijd schijnt.
http://www.villaada.org/
http://tinyurl.com/7frfs
http://www.zuism.com/3en.html