Half leeg...

Het gegeven dat ik me over een eigenlijk heel leuk artikel in de krant nogal heb opgewonden is een veeg teken.
Waarom?
Dubbele vraag.
Een veeg teken omdat ik kennelijk nog steeds niet erg bouncy ben.
Opgewonden erover omdat...nee...lees het zelf maar!
Bij deze voor een ieder die nog een last-minute-gelegenheid heeft om een weekend weg te gaan en het pand weet te vinden...
En raad maar wat aan dit verhaaltje zo typisch bureaucratisch en smallminded is.
Slapen en ontbijten voor goed doel
De Danenburgh is aan een nieuw leven begonnen.
Het historische pand aan de Waaldijk was ooit het gemeentehuis van Valburg.
De bezoekers komen er nu voor "bed & breakfast".
Het leven van Bernie Walraven (55) past niet in een pocket.
De laatste jaren speelt haar leven zich af in De Danenburgh aan de Waaldijk in Slijk- Ewijk.
In het historische pand was in de negentiende eeuw het gemeentehuis van Valburg gevestigd.
"Het heeft ook nog dienst gedaan als bordeel” weet Walraven, die in de Danenburgh een bed & breakfast is begonnen.
De gasten slapen en eten bij haar voor het goede doel.

De inkomsten gaan naar de Stichting Vrienden van het Water, die projecten opzet in Sudan.
Zo vreemd is die bestemming niet.
De man van Walraven, Hassan Salih Nour, is Sudanees.
Nour komt uit een arme streek in het noorden van Sudan.
De mensen halen water uit de Nijl, ze moeten uitkijken voor krokodillen, bovendien zit het water vol bacteriën.
Walraven realiseerde daarom met de Technische Universiteit van Eindhoven een waterzuiveringsinstallatie in Sudan.
Walraven zette allerlei projecten op om aan geld te komen, en dat liep goed.
Te goed.
Want nu heeft ze de belastingdienst op haar nek.
Van de gemeente Nijmegen kreeg ze De Danenburgh, als anti- kraak, in beheer.
Nijmegen had het pand met het oog op de komst van het multimodaal transportcentrum ( MTC) opgekocht.
Het MTC gaat echter niet door en Nijmegen had het pand over.
Walraven mag het voorlopig gebruiken voor eigen beheer, zegt een woordvoerder van Nijmegen. De gemeente wil het pand uiteindelijk verkopen.
Als Walraven een bed & breakfast begint, heeft ze de vergunningen van de gemeente Overbetuwe nodig.
Dat gaat geld kosten en Walraven heeft al driehonderd euro per maand nodig om een huis met tien kinderen in Sudan in leven te houden.
Ze hoopt op clementie van Overbetuwe.
Veel pretenties heeft Walraven met haar bed & breakfast niet.
Ze verhuurt drie kamers, een heeft een douche, de andere vertrekken zijn slechts uitgerust met een wastafel, luxe ontbreekt.
Het ontbijt wordt geserveerd in de keuken van Walraven.
De gasten delen de woonkamer met haar en kunnen ’ s avonds aanschuiven voor de maaltijd.
Ze moeten wel eten wat de pot schaft en wat Walraven lust.
Bron : de Gelderlander.

Ik juich het uiteraard toe dat een pand dat helaas niet gekraakt kan worden dan toch op z'n minst gebruikt wordt door iemand die er wel iets leuks mee doet.
En ook dat het pand nog niet gesloopt was, voor dat gedrocht van een MMC dat er niet gekomen is, hoezee!
Maar daarna kreeg ik toch een beetje bultjes.
De Belastingdienst.
Wat heeft de belastingsdenst tot nu toe voor die mensen in Sudan gedaan?
Waarom kan een groot bedrijf wel giften aan goede doelen van de belasting terug vorderen, en Bernie niet?
Ik bedoel...betaal eens echt royaal uit dan!
En waarom moet er zelfs voor een anti-kraak-pand een vergunning geregeld worden?
Een paar mensen te logeren hebben mag toch gewoon?
En als die mensen nu toevallig een gift willen geven aan een goed doel...wat dan nog?
Ok.
Ik zie nog steeds dat mijn glas half leeg is.
Maar op z'n minst heb ik kennelijk weer genoeg veerkracht om kreatieve oplossingen te willen bedenken om te frauderen voor een goede zaak.