Mijn nachten vul ik met het kijken naar de wekker en het onderdrukken van hoestaanvallen.
Gierend en piepend, met meer kussens dan ik comfortabel vind, probeer ik rechtop "te liggen" in mijn bed.
Langer dan een paar zinnen praten lukt niet zonder kortademig te worden.
Naar mijn werk gaan is niet zo gemakkelijk omdat de pilletjes van de dokter mijn rijvaardigheid beinvloeden.
Typen moet ik ook niet te lang doen, ik maak teveel "vouten" en de letters dansen zo dadelijk van mijn scherm.
Ik ben nooit zo geduldig met zieke mensen en dat geldt ook voor mezelf om het eerlijk te houden.
Ik baal dubbel omdat dit de mooiste nazomerweek is sinds lange tijd en ik zit binnen met de huisapotheek naast me op de vensterbank...
Ik neig op zo'n moment uiteraard naar meer melodrama dan goed voor me is.
Het is niet eerlijk.
4 comments:
Ik loop ook al te proesten en te rochelen.
Wat is dat toch altijd aan het begin van een schooljaar.
Beterschap.
Beterschap! Geen zorgen overigens, ik was in Den Haag om weer eens een rondje te lopen rond dat Binnenhof. Het was gezellig druk. De noodzaak om van je te laten horen is door de algemene beschouwingen duidelijker geadverteerd dan ooit. Iedereen heeft het echter kennelijk te druk om te gaan demonstreren. Of het vertrouwen in de politiek - en dat die er toe doet - is net zo gering als in dit kabinet. Hoopgevend zijn de oproepen tot links/progressieve samenwerking door Kees Vendrik (GroenLinks) en Jan Marijnissen (SP). Diederik Samsom (PvdA) laat het allemaal afhangen van de verkiezingsuitslag, maar sluit zo'n linkse coalitie ook niet uit. Mark
Sta jij eigenlijk op een verkiesbare plek?:)
Ik ben nog niet verkiesbaar. Wat goed is, komt soms langzaam.
Post a Comment