Winter in de bouwput.

De hele dag is een grote "skoep" (volgens mijn jongste) bezig met het aanleggen van de wadi voor de deur.
Het is fascinerend.
Enorme hopen rivierklei worden eerst een paar dagen heen en weer verlegd.
Alsof iemand een animatiefilm aan het maken is.
Elk uur een foto.
"Kijk! Bewegende bergen!".
Nu kijken we in plaats van naar bergen naar een soort drooggevallen rivier.
Wat dus precies de bedoeling is.
Dat is nu een wadi, in de groei.
Ik begrijp niet wat de baggermachinist aan het doen is, maar ik kan er best lang naar staren.
Het heeft wel iets rustgevends, zo'n bagger die een beetje op en neer rijdt, met een bak grond die een soort van verplicht parcour van links naar recht naar links lijkt te moeten afleggen voordat je het ergens mag deponeren.
Juist omdat ik niet echt de zin ervan inzie maak ik mijn hoofd leeg, en volg alleen maar de beweging van de machine.
Niet nadenken...
Doet die machinist ook niet.
De zon schijnt, het vriest, er vliegen meeuwen boven je hoofd...wat maakt het uit...
Over een paar uur is het weekend.
Fijn...