Mijn hersenen voelen als gekookt.
Ik ben vast niet de enige.
Gisteren keek ik per ongeluk naar een tour-etappe en daar had de presentator het ook al over renners die zich zelf kookten....
Ik begreep al snel dat topsport niet gezond is voor je lichaam.
Het is echter niet alleen de achterlijk hoge temperatuur in de onmiddelijke omgeving van mijn computer die me dagelijks de das omdoet.
Ik ben voorzichtig om me heen aan het kijken.
Monsterboard...ik had nooit gedacht dat ik ooit nog eens op zo'n site zou kijken.
Ik moet opeens naar mezelf kijken als een werkgever.
Zou ik mezelf een baan geven?
Wat kan ik allemaal?
Wat zou ik allemaal kunnen als ik een kans daarvoor krijg?
Waar zou ik willen werken als het op mijn werkplek niet meer kan?
Vroeger, toen ik nog klein was, waren vakanties zorgeloos...
Deze zomervakantie staat net als de vorige in het teken van excessief nadenken.
Het feit dat mijn contract afliep, en ik als cliffhanger de vakantie in ging met alleen een mondelinge toezegging voor een contract in oktober, heeft me harder geraakt dan ik eerst dacht.
Ik wordt geacht beschikbaar te zijn voor de komende weken en het jaarbegin mee op te zetten, zonder inkomen.
Mijn taken zijn ondertussen aardig ingekrompen, en ik voel me al met al toch "demoted".
Het tegenovergestelde van een promotie zeg maar.
Dat mijn hele omgeving me zowat voor gek verklaard vanwege het feit dat ik mijn talenten op die plek aan het vergooien ben helpt niet echt.
Hoe goed bedoeld een opmerking als "Zie je nu dan eindelijk zelf ook dat je met dat idealisme van jou aan het kortste eind trekt? "ook is, ik voel me daar niet echt beter door.
Want wat zegt dat over mij, als mensen die mij doorgaans goed kennen dit tegen mij zeggen?
Wat heb ik dan de afgelopen jaren daar lopen doen als het niet zinvol was?
Ik denk teveel na.
Ik wil hier weg....
5 comments:
eerst maar uitzoeken wat je zelf nou wil gaan doen mischien?
iets waar ik zelf jaren over heb gedaan trouwens en pas echt achter kwam nadat ik The Artist's Way (van julia cameron) had gelezen.. tis een soort cursus van 12 weken. behoorlijk confronterend boekje maar zeker de moeite waard. in mijn geval dus ;)
succes met wat het ook is dat je wilt gaan doen, talent is niet iets wat je kunt vergooien, sommige dingen hebben gewoon tijd en een plaats nodig en als die er nog niet was dan vind je die wel.
Te idealistisch? Ik zou in ieder geval trouw blijven aan mezelf.
Ik doe mijn best :)! Trouw aan mezelf is uiteindelijk iets waar ik liever geen compromis over sluit.
Maar dat valt gewoon niet mee als het allemaal een beetje dubbel is: wanneer vrijwel iedereen (inclusief ikzelf zo nu en dan) twijfelt aan de goede bedoelingen van mijn werkgever en tegelijkertijd ik zelf de zin van mijn baan moet verdedigen tegenover mensen met meer materiele aspiraties dan mij. Dat ze het belachelijk vinden dat ik me laat uitbuiten is een te simplistische uitleg van de constructie waarin ik werk, en ik wordt er niet vrolijker van als iemand me zo probeert te troosten. Mijn werkgever kan uiteindelijk niet anders en ik ben ook geen "simpleton".... Dank voor dit hart onder de riem, dat uit een onbekende hoek kan komen dus! Ik heb jullie immers nooit ontmoet, hoewel het zomaar eens zou kunnen zijn dat ik Lytse wellicht wel eens, zonder het te weten, ben tegengekomen bij een NMN-concert:)!
Ik ga dat boek eens halen in de bieb!
Jezelf (of je baan) "verdedigen" is sowieso een vrij zinloze bezigheid en zou ook niet moeten hoeven. ;)
Ik geloof niet dat ik je ooit tegen ben gekomen, we hebben NMN eigenlijk alleen nog maar in Groningen (Vera) gezien maar nu we vervoer hebben hoop ik dat daar eens verandering in komt... alhoewel we het nu opeens veel drukker hebben, typisch!
zodra er weer NMN data bekend zijn moeten we eens zien of we wat af kunnen spreken :)
Deal :)!
Post a Comment