De Nieuwe Anita bleek een klein onafhankelijk cultureel centrum te zijn.
De jaren 40 revisited qua inrichting!
Een vriendelijke bar en ontzettend aardige mensen die het runnen.
Met een zaaltje achterin voor theater en muziek.
klik voor adres DNAIk kan een ieder aanraden er eens binnen te vallen.
Het optreden van Two Pin Din was hilarisch: hun eigen werk afgewisseld met een "jukebox".
Voor twintig cent speelden ze verzoeknummers die je kon uitkiezen van een lijst met oude punk en wave-klassiekers.
Geschiedenisles!
Ik hoop dat we in onze contreien iemand enthousiast krijgen om ze te boeken.
Ze hebben beide hun sporen ruimschoots verdiend, de een bij No Means No, de ander bij Dog Faced Hermans, dus daar kan het niet aan liggen.
En met of zonder jukebox, hun eigen werk is geniaal, dus "gaat dat zien een keer!".
Na afloop niet meteen het bekende verloren gevoel dat we "maar eens op huis aan moesten", zoals wel vaker gebeurt op een plek waar je nog nooit geweest bent en iedereen elkaar goed lijkt te kennen...
Het was er zo laagdrempelig dat zelfs de meest verlegen mens met iedereen in gesprek verzeild kon raken.
Wat dus ook gebeurde.
Ik heb een verschrikkelijk goede avond gehad.
Had ik al vermeld dat dit een avond uit was om te vieren dat Lief en ik al vijftien jaar samen op lopen?
Als gevolg van dit alles heb ik nu al de hele dag een tevreden grijns op mijn gezicht.
Waarmee deze dag ook meteen goed is, ook met maar drie uur slaap.
parool
OOR
No comments:
Post a Comment