Ik geloof niet dat precies bekend was wat dit nu precies inhield.
Misschien had mijn opa er ooit over gelezen en het geprobeerd uit te leggen aan zijn kinderen.
Ik heb zelf nooit begrepen hoe geluid, laat staan beeld door de lucht zweefde en in onze apparatuur pas weer herkenbaar werd.
Zelfs niet als het werd uitgelegd in "die Sendung mit der Maus".
Pas toen ik "Charlie and the Chocolate Factory" een keer had gezien, dacht ik het te begrijpen.
Maar ik zag nooit gekleurde wolken buiten als ik omhoog keek...
En mijn moeder zei stug bij iedere onregelmatigheid dat het iets atmosferisch was.
Alsof er een microscopisch kleine barst kwam in die kring om de aarde.
Die ik ook al niet zag.
Ik heb het ook wel eens gedacht als er bij mij iets stoorde.
Als ik al een hele tijd niet goed in mijn vel zit en niet kan aanwijzen waarom, denk ik soms ook vrolijk "atmosferische storing", en ga verder tot het schip strandt.
Er staan nergens meer grote centrale antennes zoals bij ons in de straat, naast de beek.
Bij onweer zat ik altijd te wachten tot de bliksem er in sloeg.
Mijn moeder trekt nog steeds alle stekkers uit radio en televisie als het weerlicht achter de heuvels.
Volgens mij belt ze ook niemand op en als ik haar bel houdt ze het altijd kort met de mededeling dat ze liever een andere keer bijkletst, want het bliksemt...
Ik denk nog steeds "atmosferische storing" als er een zender wegvalt, vreemde erfenis...
Deze keer klinkt het als branding, over de muziek heen.
Ik mis alleen het geluid van de meeuwen.
En de kleine steentjes en schelpjes die terug rollen en over elkaar heen tinkelen.
Ik laat het zo en ga niet eens kijken of die zender er misschien net naast zit...
No comments:
Post a Comment