Win-win-situatie.

Dat ik nooit cariere zou maken wist ik altijd al.
En dat ik vooral nooit de illusie van een cariere wilde al helemaal.
Het mag verlies van een status zijn, altijd onder ons gezegd en gezwegen natuurlijk, maar ik zie het vooral als een andere positie.
Een luxepositie eigenlijk.
Ik heb op mijn werkplek de boel rigoreus om gegooid.
En laten gooien.
Na ruim acht jaar te hebben gedraaid in een bepaald teamverband heb ik er vandaag de brui aan gegeven.
Win/win.
Ik neem lessen over en geef andere taak-uren weg.
Ik hoef niet meer de helft van mijn uren te vergaderen.
Steeds dezelfde onderwerpen met steeds een andere pet.
Ik heb meer tijd om te doen wat ik wil doen...domweg les geven.
Back to basics.
Morgen is het weer net als dertien jaar geleden.
Toen ik er naar binnen liep, me afvragend hoe het toch mogelijk was dat daar onderwijs werd aangeboden, in die ontiegelijke chaos...
Maar het was kennelijk mogelijk.
En ik voelde me toen veel onafhankelijker, en dat gevoel wil ik gewoon weer terug hebben.
Het zal wel even wennen zijn, om niet meer zo dicht op het vuur te zitten, maar het vuur was al lang niet meer zo knus...
Hier zit dus een tevreden mens.