Vanaf welke leeftijd gaan meisjes andere meisjes manipuleren?
Vanaf ongeveer negen jaar?
Stel je bent nog een klein meisje.
Je bent de jongste zowat van jouw groep en hebt nog geen echte vriendin gevonden.
Er is iemand die je aardig lijkt en waar je graag mee wilt omgaan, en die persoon heeft dat donders goed in de gaten.
En gaat daar mee spelen.
Niet met jou, maar met jouw gevoel, iedere dag opnieuw.
Gewoon omdat het kan.
En omdat er voor jou tien anderen zijn om mee te spelen.
En dat doet best pijn, ook als je klein bent.
"Zullen we samen naar huis fietsen?"
"Ja!, goed!, ik pak even mijn fiets...hey, niet zo snel!...wacht nou!....waarom fiets je nu zo snel?, ik hield je niet bij en nu ben je al thuis..."
"Oh, ik wilde eigenlijk toch alleen naar huis fietsen, doei...."
Wat dit "vriendinnetje" doet is pure manipulatie.
En ze wordt er elke dag beter in.
Waar leren kleine meisjes meisjes dit?
Van wie?
Ik moet me echt beheersen om dat kleine loeder te gaan vragen waar ze nu in vredesnaam mee bezig denkt te zijn.
Mijn dochter leert op haar beurt veel te vroeg een paar wijze lessen op deze manier.
"Sommigen hebben veel vrienden en anderen maar een paar, he mam?..."
Hopelijk troost het haar dat er met "heel veel vrienden" ook een grotere kans is dat er rotzooi tussen zit.
En dat er ook een paar bij zitten die echt van goud zijn, ook al zijn dat nu weer net jongens en willen die liever niet met barbies spelen...
Met een meisje spelen is soms gewoon heel prettig als je een meisje bent, hoe lief nu toevallig die jongetjes uit je klas ook zijn.
Je kunt best vluchten in boeken en er dapper op vertrouwen dat het allemaal goed komt.
Maar vooralsnog moet onze dochter constateren dat acht zijn niet meevalt.
3 comments:
wat ik me afvraag is wanneer mensen daar weer mee ophouden, dat gemanipuleer.... ook als je al wat ouder bent is zoiets nog mooi klote.
Jullie, slimme, dochter komt er wel, ze heeft tenslotte goede ouders die er voor haar zijn op zulke momenten. ;)
We doen ons best :)!
Ik weet alleen vaak ook niet wat ik moet zeggen op dit soort rotgeintjes. Ik sta letterlijk met mijn bek vol tanden als ze vraagt waarom mensen bepaalde dingen doen.
Onze L. is alles wat lief is en ze vind iedereen aardig. Ze vraagt zich bij iedere aardige vreemdeling die we onderweg tegen komen of ze die persoon ooit nog een keer zal zien. Zo zijn ze eigenlijk allebei wel, ons kroost. Door dit achterlijke spelletjes worden ze misschien wel wat harder, maar of dat nu zo fijn is...
Hoe leg je aan zo'n kind uit dat het al een zegen is als je in een heel mensenleven drie echte vrienden hebt gehad?
Post a Comment