Waar zetten we de kassa neer?

Ik weet het nog precies.
Het donderde in de verte, terwijl de zon scheen hier.
Het weerlichtte tegen een donkere lucht, met een regenboog ervoor omdat wij de zon in de rug hadden.
Ik keek toevallig naar de spaarpot van de kinderen.
Een dikke zilveren buddha van plastic.
En er liep een dikke traan langs zijn bolle wang naar beneden.
Hij lachte en huilde tegelijk.
En boven de trap hangt een schilderij van een vrouwelijke heilige waar we de naam niet eens van weten...ook zij had opeens mooie donkerbruine lijnen op haar tere gelaat.
Ik zweer het.
En op die dag begon onze hond weer te leven!
Het moet een mirakel zijn.
Het is een wonderhond!
We verwachtten binnen korte tijd drommen bedevaartgangers die het met eigen ogen zullen komen aanschouwen.
De plannen voor een souvenirshop zijn al ingediend.
Kaarsen en wierook liggen klaar.
Kleine zwartbruine hondjes op schoot bij alle heiligen van verschillende wereldreligies.
Dream-catchers met hondebotjes eronder bungelend.
Maar hoe leggen we het aan de buren uit?
En waar zetten we de kassa neer?

Gisteren liet ik op vijf meter afstand van een in bijna comateuze toestand slapende hond een chippie vallen.
Ik heb haar nog nooit zo snel overeind zien schieten, ze stoof erop af.
Wie is er hier half blind en langzaam?
She's definitely back!