Alien.

Ik ben op een andere planeet opgegroeid.
Hoe is het anders te verklaren dat ik op een doorsnee verkapt schoolfeest de gangbare codes niet meer begrijp.
Ik ben toch ooit 18 geweest, waarom snap ik er dan niets van ?
Het feest was verder heel geslaagd.
Op een schip onder de Waalbrug.

Er waren ook veel mensen uit de eerste jaren dat ik lesgaf.
Dat was goed, om ze weer te zien, alive and kicking.
Voor de rest waren het vooral mensen van de laatste lichting.
Het leek op een aflevering van Carnivale, on speed.
Dit was een feest maar ook in bepaalde opzichten een exhibitie.
Het waren niet alleen de hormonen en de alcohol.
Het was ook de onderlinge dwang om jezelf geen enkele beperking op te leggen.
Mag niet, Taboe is immers een vies woord, dus in zichzelf verboden.
Met die beperking voor mezelf dat ik niet meer in details wil en kan treden waar het onze pupillen betreft...
Grofweg komt het erop neer dat ik verschillende mensen tegenkwam die zichzelf letterlijk en figuurlijk overschatten.
Te veel geschreeuw, te weinig wol, te weinig zelfbescherming, te weinig zelfrespect.
Vind me aardig, kijk naar mij, daag me uit, neem me...
Waar komt die wanhopige manifestatiedrang vandaan?
Alles, werkelijk alles, moet kunnen, of het je strot nou uitkomt of niet.
Ik was eerder weg dan de meesten, maar toch nog diep in de nacht pas thuis.

De rest van het weekend heb ik me afgevraagd of al hun feesten zich nu zo afspelen en eindigen op dezelfde liederlijke manier.
De volwassenen kijken in zo'n situatie schijnbaar geamuseerd toe, overwegend met de waarden van een antieke hippie wereld.
Waar kijken ze eigenlijk naar?
Naar een feestje met wat scholieren of naar een tijdbom, vermomd als een potsierlijke en linke versie van wat ze zich nog herinneren als hun eigen 'Sturm und Drang' ?