London on Lemsip!

Met dank aan de farmaceutische industrie en de britse overheid.
De medicamenten die je zonder dokters-recept kunt krijgen in dat land, als je een doodgewone drogist binnen loopt, zijn fenomenaal!
De regels zijn kennelijk veel minder streng dan hier.
Niet dat ik daarom zo vrolijk kijk, en ik had ook geeneens iets gedronken...het biertje is van de fotograaf.
Ik wilde net uit beeld springen maar was te laat.
In Nederland zegt de huisarts dat je maar lekker onder de wol moet kruipen als je gaat kwakkelen.
Want waarom zou je een griep onderdrukken als je hem ook gewoon kunt laten doorzetten.
In London zijn de mensen en dus ook hun medicatie ingericht op de 24-uurs economie.
Ik had iets op de kop getikt waar een enorme hoeveelheid paracetamol, phenylephrine hydrochloride waardoor je opgezette luchtwegen open gaan en een equivalent van zes koppen sterke koffie aan caffeine in zit.
Dit is de dagvariant, om te slapen is er ook eentje met valeriaan.
In no time stuiterde ik (nou ja, een beetje dan) door Camden Town.
Het spul redde mijn voornemen om No Means No te gaan zien in de Camden Underworld.
De dag erna vlogen we alweer naar huis, en toen waren de pilletjes uitgewerkt.
De rest van de week moest ik net als iedere normale nederlander uitzieken.
Wat hebben ze toch fijne spullen in Engeland.