Het begint al in november.
En het kind in mij trapt er ieder f*ck*ng jaar weer in.
Het wordt soms getriggerd door de mafste dingen.
Vanochtend zag ik iemand met haar kinderen langs lopen en ik hoorde ze een spaans kerstliedje zingen.
Op weg naar school, waar torenhoge kerstbomen en zachte muziek met belletjes, zelfs brandende kaarsen, bieden waar ik thuis nog niet aan toe gekomen was.
Warmte. Bezinning.
Waarom nu en waar is het de rest van het jaar?
Je schijnt het te kunnen kopen, als je zoekt.
De perfecte aankleding, omlijsting, wat dan ook.
Ik heb alleen nooit zo'n zin om met veel mensen tegelijk door die opeens te nauwe straten te lopen.
Al helemaal in een stad die alleen in deze maand pretendeert een 24-uurs-economie te kennen.
En dan slaat het opeens om.
Weken van verwachting en opeens is er alleen nog maar mijn cynisme.
Ik denk dat het komt door het teveel aan sfeer in deze maand.
Sfeer kun je overdrijven in mijn bescheiden opvatting.
Nep-sneeuw, nep-ijs met Anton-Pieck-huisjes ernaast, lampjes...
Vanaf 6 december wordt het er in gestampt dat je moet beginnen je voor te bereiden.
Plan de campagne. Battlestations. Kerstkaarten. Vriezer vol.
Soms maanden van te voren willen mensen het al van je weten; bij wie de eerste en bij wie de tweede dag?
En een derde kerstdag blijkt ook te bestaan, heb je die al ingevuld?.
Als 'het moment' er dan is, blijkt het een dag als alle anderen te zijn.
Behalve dat alles gesloten is, waardoor mensen zich nog meer alleen voelen als ze hun woonkamer met een teveel aan sfeer proberen te ontvluchten.
Of dat graag zouden willen, stilvallend tussen alle lege borden en gillende kinderen...
Hoogopgeklopte verwachtingen zakken snel in, net als het eiwit voor de nagerechten.
Wat als het niet lukt, als het maar niet gezellig wil worden?
Het diner mislukt, en het gezelschap valt tegen?
Wanneer die ruzie, die al weken ligt te sudderen, borrelend en pruttelend, overduidelijk aangebrand, toch op tafel gegooid wordt?
Ik vind het prima om met een paar lieve mensen bij kaarslicht samen te zijn.
Graag.
Het zijn er alleen nu veel tegelijk, en ook meer dan ik gewend ben door het jaar heen, die opeens ook die behoefte hebben.
Nieuwjaarsborrels, school-vieringen en kerstdiners met collega's...
Hebben we dat in ieder geval eens een keer gedeeld, dat neemt niemand ons af als de rest tegenvalt...
Alle mensen en media om me heen proberen alle leegtes op te vullen die het hele jaar fijn open bleven liggen.
Ik ben dus bang dat zowat iedereen die belofte voelt, weken van te voren.
Alsof je in een tijdscapsule zit, en je weer vijf bent, en je je verheugt op die lichtjes en het naar opa en oma gaan.
En dat je maar naar de lucht blijft kijken...om te zien of het al gaat sneeuwen.
Hoe dan ook.
Voor hen die er nog in geloven en voor hen die het willen, en dit komt hoe dan ook uit mijn hart: Feliz Navidad, próspero año y felicidad...
2 comments:
oooh, verwachtingen. die had ik ook altijd met feestdagen en mijn verjaardag. ik heb ze maar afgeschaft, veel beter.
het enige wat ik doe met december (niet alleen vanwege kerst) is een mooie echte kerstboom in huis want dat ruikt zo lekker en die lichtjes zijn zo mooi. voor de rest stuur ik wat kaartjes maar dat is eigenlijk alleen om mijn eigen fotos te laten zien, ha.
wat jullie ook van plan zijn (of juist niet), ik hoop dat jullie gewoon lekker, relaxed fijne vrije dagen hebben. :)
"Right back at you" en check gelijk even je mail! ;)
Liefs!
Post a Comment