Ik wil weten...

"Waarom hoor je nou nooit eens mensen zeggen dat ze een ezel hebben opgegeten?" vroeg iemand gisteren op een feestje.
Ik had inderdaad wel vaak gehoord over Cleopatra en haar baden in ezelinnen-melk.
Maar eigenlijk nog nooit over een ezel aan het spit.
"Omdat je dat niet kunt eten" zei iemand opeens.
"Hoezo niet?"
"Omdat ezels...nou gewoon omdat...zo'n ezel die..."
"Is niet Halal?"
"Nee, dat is het niet"
"Is te slim?"
"Ja, weet ik veel, zo'n beest verstopt zich misschien heel goed als er een jager komt, kan bovendien heel hard rennen en is niet te vangen"
"Of is gewoon niet lekker..."
"Mensen eten toch ook paarden, dat zijn zelfs Edele dieren, en daar maken ze wel gewoon stoofvlees van! "
"Maar ik heb nog nooit een ezelburger gezien..."
Kortom, niemand wist het precies.
Dus dat wilde ik gewoon weten.
En het schijnt wel degelijk onderdeel te zijn van de voedselketen, op een plaats onder de onze.
In Italië, Catalonië en in het Verre Oosten kent men het gewoon wel, een pondje ezel.
Ok, ik geef toe, dit zijn ook meteen regio's waarvan ik altijd al vermoedde dat ze er doorgaans alles eten met meer dan twee poten en een staart.
In Shanghai schijnt een restaurant te staan dat op hun menukaart stunt met 'Ezelvlees gemarineerd in Tijger-urine'.
Die vraag is dus bij deze beantwoord.
Ook vroegen wij ons afgelopen weekend af waarom we de verkiezingen in ons land niet gewoon met tele-voting doen.
Bellen tot een kwartier na het debat, 85 eurocent per bericht.
En er was nog zo'n briljant plan, maar dat kan ik nu niet meer bedenken wat dat ook al weer was.
En nee, ik was niet eens dronken.