Van een gewone.
Niet de patriottische variant, de oranjebarometer, degene die dat heeft bedacht die...affijn.
Want de mijne zakt zowat door zijn bodem dan.
Ik weet niet eens tegen wie we spelen, en wanneer.
Het zal me ook werkelijk niet boeien.
Terwijl om me heen de wereld oranje kleurt (een lelijke kleur overigens, behalve voor mandarijnen en sinaasappels...) zit ik keihard in een ontkenningsfase.
Ik wil niets weten van dat hele commerciële circus en straks begint weer dat ellendige gedoe met die fietsen in Frankrijk, en daarnaast is er die andere ellende in China waar we zonodig warm voor moeten lopen en trots op moeten zijn.
Alsof we persoonlijk op die balk een flikflak maken en op dat podium een medaille mogen ontvangen van de een of andere corrupte...
Weet U, volgens mij moet ik hier even stoppen.
En alleen nog maar aandacht besteden aan het feit dat de vogel op het dak naast mij zijn longen uit zijn lijf zit te zingen.
En dat Studio Brussel, de hemel zij geprezen, als het goed is over een paar weken weer op de kabel is.
En dat ik over drie weken klaar ben, en zes weken kan doen waar ik zin in heb, lang leve het docentschap!
En dat er een paar goede bands te zien zullen zijn op wat festivals, en dat wij kaartjes hebben!
Ik denk dat ik dat maar eens ga doen, terwijl om me heen de wereld oranje kleurt...
No comments:
Post a Comment