Oh nee!

De tweede week is al weer over de helft!
En ik heb pas één hoofdstuk af van de voorgenomen vijf die ik wilde schrijven.
Nog geen één schilderij begonnen.
Bij niemand langs geweest.
Kortom, nog vrijwel niets gedaan van al die dingen die ik me had voorgenomen.
In plaats daarvan zit ik hier aan de keukentafel en maak plannen.
Plannen waar ik er geen één van uitvoer.
Het hele jaar heb ik uitgesteld geleefd, of juist alleen maar in de toekomst.
Over twee dagen moet ik...
Over een maand moet ik...
Als ik in oktober...
Over drie kwartier...
En nu kruipt de tijd.
Het is een soort van 'blob' die langzaam onder de deur uitloopt.
Van de kast afdruipt en halverwege stokt, zichzelf afvragend of het nu vast blijft plakken of valt.
En wie er opgegeten zal worden.

Ik wil dat het allemaal nog langzamer gaat.
Ook al heb ik gemerkt dat ik, als het een beetje tegenzit, gewoon een gat in de dag slaap.
Maar misschien kan ik dit op mijn wekker krijgen.