Stuck between....

....a rock and a hard place.
2009 (en 2010 misschien ook wel, wie weet) wordt in dat opzicht een spannend jaar.
Doorgaan met mijn studie gaat moeilijk worden, qua geld en tijd is het nu al doorbijten.
Maar stoppen wordt ook een zware pil, want de toekomst van de school waar ik werk is zeer onzeker.
U vraagt zich wellicht af hoe dat kan, het is tenslotte een school, maar het kan.
Ik heb in principe gewoon een vaste benoeming, maar ben voor de zekerheid al aan het uitzoeken wat mijn rechtspositie precies is.
We zijn een hele kleine vestiging in een groter geheel.
En het groter geheel is goed in op de centjes letten.
Vooralsnog cateren wij voor een groep die ze echt nergens binnen willen hebben.
Jongeren met een redelijk complexe hulpvraag, met een grote kans op uitval in het reguliere onderwijs, met alles wat daarmee gepaard gaat aan gedrag en leer-problemen.
Niemand wilde ze in ieder geval tot nu toe, daarom komen ze terecht in ons 'overgesubsidieerde afvoerputje'.
Een monopolie-positie, voor wat het waard is, zij het een zeer wankele.
Er hoeft maar een manager een middag te gaan zitten rekenen en in zijn allesomvattendde wijsheid te besluiten dat het ook allemaal best in een bijgebouw van een andere vestiging kan, als er ergens ruimte vrijkomt, met veel minder docenten en met nog minder begeleiding.
Dan maar geen startkwalificatie, als ze maar van de straat zijn.
Dat zou zo maar eens kunnen.
En dan wordt onze vestiging, met 70 risico-jongeren, wegbezuinigd.
Niet in het belang van de doelgroep, maar wel veel goedkoper.
En dat laatste is al verschillende keren geopperd.
Het zou mij althans helemaal niet verbazen als volgend jaar of het jaar erop de stekker er uitgetrokken wordt en we allemaal moeten omzien naar een andere baan.
Ik zou er nu een vette weddenschap op af durven sluiten.
Ik ben er niet eens meer bang voor, ben al bijna gewend aan de stijgende onrust en frust om me heen op de werkvloer.
Hopen op een andere uitkomst voelt bovendien op dit moment als zwaar in een ontkenningsfase schieten.
Ik houd mijn opties dus maar open.
En buffel maar door en trek mijn eigen plan, wat het ook moge opleveren...