Stamboom

Een tijd geleden alweer stuurde mijn vader een aantal foto's door.
Eigenlijk waren ze ooit bedoeld als dia's volgens mij.
Iemand had "iets" gescand....
De bedoeling was dat ze bij een uitgebreide familiestamboom gevoegd moesten worden.
Maar de oom die daar mee bezig was, is overleden en zijn zoons hebben andere hobby's...
Het kan goed zijn dat er familieleden zijn die zich herinneren dat ik geschiedenis heb gestudeerd en stilletjes verwachten dat ik de klus afmaak.
Maar ik weet waarom het een bezigheid is, voor mensen die gepensioneerd zijn.
Het is heel, heel veel werk, genealogie, en bovendien niet iets dat ik graag doe.
Ik vertel liever en ben veel meer geïnteresseerd in beelden en verhalen, en mijn pa wist dat ik hier blij mee zou zijn.
Het was alsof iemand voor mij een tijdscapsule had opgegraven uit het zand.
Ik zag een heleboel mensen die ik helemaal niet ken, maar waarvan een deel op mij lijkt, en waar ik genen mee deel.
Ik zag mijn opa bij de bus waarmee hij na de oorlog had rond gereden in de grensstreek.

Ik zag hem met de eerste vrachtwagen die er in het dorp rondreed, en waar hij mee had rondgereden tijdens de oorlog...

Ik zag de verlovingstijd van mijn grootouders en het gevolg daarvan.
De jongen met de witte blouse op de step is mijn pa.

Ik kijk naar die foto's en heb opeens een verlangen naar de tijd dat we nog geen digitale camera's hadden.
Ik heb van mijn eerste kind nog foto's gemaakt en afgedrukt, Kind 2 komt er bekaaid vanaf met allerlei foto's die op de computer staan en niet aan de muur hangen...
Dan moet dit maar mijn muur worden.