Kinderfeest.

Liegen mag niet.
De kinderen zijn nooit voorgelogen over de Sint.
We hebben ze laten geloven wat ze wilden geloven en als ze het op de man af vroegen hebben we ze verteld wat ze wilden weten, niet wat ze wilden horen....
Ze zijn dan ook allebei van hun geloof gevallen ondertussen.
Nu is er vandaag vrijwel overal Sinterklaas intocht geweest.
Dat betekent dat de Sint om 12 uur aankwam in Schiedam, om 13 uur in Nijmegen en om 14 uur 30 in Lent aan de overkant.
Mijn kinderen kijken me wijs aan als ze zeggen dat die oude baas nog kras is voor zijn leeftijd, met zo'n schema.
En omdat ze het toch nog wel een interessant sociaal gebeuren vinden, wilden ze even kijken hoe hij met het kleine bootje werd gedropt in de wei langs de rivier. Als je bij ons in Lent op de veerdam stond, kon je de andere Sint aan de overkant horen zingen, op de Grote Markt in het centrum van Nijmegen, de wind stond onze kant op.
In de zon, zittend op de resten van een bunker uit de tweede wereldoorlog, bekeek ik het spektakel van honderden ouders die zelf het hardst zongen en elkaar onder de voet liepen om zo dicht mogelijk langs het hek te komen, om de Sint te kunnen zien.
Hadden al die volwassenen een stap of drie terug gezet, dan had hun kroost misschien ook wat pepernoten bemachtigd...
Maar vermakelijk was het uiteindelijk wel en de korte wandeling terug over de dijk langs de uiterwaarden was mooi.
Thuisgekomen zag ik in een krant nog een proeve van de serieusheid waarmee volwassenen zich op dit voor hen zo belangrijke fenomeen storten.

Nostalgie, wat kan het anders zijn.
Misschien heb ik daar geen last van omdat ik maar de eerste paar jaar van mijn leven geloofde.
Daarna verhuisden we naar een flat, en dat paard op dat balkon...no way.