Eigenlijk was ik helemaal niet van plan om er lang te blijven, even die scholieren droppen en dan heel ergens anders rustig koffie gaan drinken met een goed boek, dat was eigenlijk mijn plan.
Maar recente ontwikkelingen maken mij nog impulsiever dan ooit en natuurlijk veranderde ik van gedachten, ook omdat ik dan toch voor dat museum sta, en oude troep heeft nu eenmaal een onweerstaanbare aantrekkingskracht op deze vakidioot.
Wanneer ik even later toch de drukte een beetje omzeil zie ik een bekend gezicht.
Mijn oude docent, ondertussen museumdirecteur, herkent me meteen, dat is opmerkelijk want 16 jaar geleden!
Dus hij heeft nog steeds een extreem goed geheugen, of ik heb me toentertijd uitzonderlijk memorabel gedragen, hoewel hij blij is me te zien, dus misschien valt het in zijn herinnering toch nog mee.
Hij had nog steeds geen spijt van zijn switch van onderwijs naar museum, en ik durfde natuurlijk niet om een baan te bedelen, maar sinds vanochtend, ook na mijn bezoek aan das Haus der Geschichte vorige week, laat een nieuw idee me niet meer los...
Dat wordt nog meer werk in uitvoering de komende tijd.
Hoe dan ook, we hebben genoeglijk samen koffie gedronken en dat was goed.
So much voor plannen maken, leve de impulsiviteit...
2 comments:
Leuk, hoe de dingen soms lopen, enzo ;)
Hij was bovendien één van de weinige docenten waar ik geen ruzie mee had :)
Gaf goede hoor-colleges ook...
Post a Comment