Spoken

Ik zal er niet al te lang over zeuren, maar soms, bij vlagen, zoek ik spoken.
Ik kende bijvoorbeeld vroeger mensen die een zekere belofte uitstraalden.
Ze zouden waarlijk grootse dingen gaan doen, hun geloof in hun eigen lotsbestemming vond ik fascinerend.
Misschien straalde ik toen ook wel allerlei beloftes uit, zoals we dat wellicht allemaal deden, maar als ik mezelf google ben ik vreemd genoeg toch blij dat ik niet zoveel tegen kom van mezelf, puur omdat ik nog veel meer aan mijn privacy hecht dan aan het wereldkundig maken van mijn bezigheden...
Zo kende ik ooit een schrijver/dichter, een paar schilders/kunstenaars, wat musici en een enkele toneelspeler.
Als ik die namen nu google, uit nieuwsgierigheid uiteraard, dan hechten die mensen heel veel aan hun privacy of er is helaas helemaal niets van al die plannen uitgekomen.
Dat is trouwens niet helemaal waar, want één van hen is inderdaad een redelijk beroemde striptekenaar geworden.

Mensen van vroeger....spoken die in mijn achterhoofd wonen.
De meesten van hen zou ik, hoewel ik ze op zich het beste gun, eigenlijk niet zo heel veel te vertellen hebben als ze nu voor me zouden staan.
En als ik heel eerlijk ben...sommigen wil ik eigenlijk nooit meer zien.
Een enkeling is vermoedelijk niet eens meer in leven en, dit is het gekke, dat knaagt dan toch aan me, dat ik dat niet weet.
Ik heb een paar stapeltjes brieven die ik nooit zal weggooien (want dat doe je niet met brieven) maar ik weet niet waar de schrijvers ervan uithangen of hoe het ze vergaat....
Mijn haat-liefde-verhouding met dit medium, internet, krijgt mede door dit soort dingen (en door mijn algemene zucht naar informatie, ook een hinderlijke afwijking) steeds fellere pieken en dalen.
Vaak overweeg ik om alle accounts die ik op internet heb ervan af te gooien, ook al verdwijn je toch nooit meer helemaal als je er ooit bent geweest...
Ik weet ook niet of ik er rustiger van zou worden, ik heb soms periodes dat ik er echt niets mee te maken wil hebben, die periodes zijn altijd te kort, en ze leveren vrijwel nooit nieuwe inzichten op.
Maar als ik alleen al eens zou kunnen stoppen met het zoeken naar spoken...
Die spoken zoeken tenslotte ook niet naar mij.