Driekoningen.

Onze oude kerstboom staat in de regen.
Een beetje allenig tussen wat lege flessen, naast de afvalbak, op een beetje sneeuw dat weigert te smelten...
Zo tegen de achtergrond van de tuin, die ook al een beetje mistroostig erbij ligt, doet hij zijn best om niet op te vallen.
Vorige maand was het een heel ander verhaal.
In zacht kaarslicht, met echte banketkransjes aan zijn takken, stond hij in een warme kamer stilletjes zijn naalden te verliezen, maar dat gaf niets, want dat mocht, hij was tenslotte de boom die in huis mocht staan, bij veel mensen zelfs tot na Driekoningen, en ook al zegt mij dat weer niet zoveel, er zijn mensen en vooral kinderen die daar wel wat mee hebben, die koningen komen namelijk vandaag langs bij die kribbe uit het verhaal, en in de rest van de wereld maakt het deel uit van de Twelve Days of Christmas...
Volgens de traditie wordt er vandaag aan Wassail gedaan, het offeren van cider aan de appelboom, om een goede oogst te bezweren, en dat is een onderdeel van de Joel-tijd die op Samhain begint en met Wassail eindigt.
Vandaag is het Driekoningen, Perchten, en pas na vandaag zullen zich meer bomen in tuinen gaan bevinden opeens, in de druilerige, nu grijze winter die net begonnen is en nu alweer saai is nu alle sneeuw weer is verdwenen.
De dag na Driekoningen is namelijk het moment waarop veel mensen het opeens zat zijn en bomen worden ontmanteld en nieuwjaarswensen niet meer nodig zijn, dan pas gaan de glazen ballen en het engelenhaar weer in een doos op de zolder wonen.

Onze boom houdt zich ondertussen gedeisd, vooral niet opvallen in die tuin is het devies, anders is er vast iemand die zich morgen af gaat vragen wanneer die bomen nu ook al weer langs de kant van de weg moeten worden gezet, om in een shredder te verdwijnen en te worden getransformeerd in snippers voor tuinpaadjes.
Want een ouderwetse kerstboomverbranding op Twelfth Night (in optocht naar een veldje met een brandweerwagen voorop, een chocomel-kraam en lampionnen zoals in veel dorpen vroeger) zit er ook dit jaar weer niet in hier; mag niet meer tegenwoordig, te veel gedoe, te duur, te "gevaarlijk"...
Prompt komt mijn Lief natgeregend binnen en vraagt zich af wanneer die bomen buiten gezet moeten worden.
En alsof het universum inderdaad meeluistert bij dit soort zaken valt op datzelfde moment de folder van de Dienst Afvalverwerking en Reiniging op de mat, met daarop een kalender met antwoorden op dit soort belangrijke vragen.
"Ah, juist ja, twee dagen geleden dus....".
Twee dagen voor Driekoningen, Twelfth Night, Perchten en Wassail hadden de bomen in de kille opruim-visie van de DAR moeten worden verbannen.
En twee dagen te laat meldt de DAR dat die bomen twee dagen geleden werden opgehaald.
Het ziet er dus naar uit dat er hier heel veel bomen nog een paar weken als zowat enig groen ornament in de tuin mogen staan, met pinda's en vetbollen voor de vogeltjes aan hun takken.
En als in het voorjaar de vuurkorven weer aangaan zal het ruiken naar dennennaalden.