Thursday, March 03, 2011

Half 8...

...een journalist staat voor het station in Maastricht.
Het is nog rustig op straat, maar op 5 minuten 35 seconden is het gelukt.
Hij weet een dolgelukkige stemmer te vinden.
Op de vraag waarom dit goed is voor de provincie zie je de man razendsnel denken.
Allerlei emoties vechten nu om een eerste rang, terwijl hij een beetje van slag om zich heen kijkt, en hij stamelt;"Uh...ja...ik denk..."
Je ziet hem gewoon zoeken : "Sh*t" denkt hij "normaal zie je ze overal, en nu is er geen eentje te zien, sh*t, sh*t...") en zijn vreugde draait even
acuut om zijn eigen as om.
Maar opeens ziet hij het!: "Kijk eens die fietsen daar! Is al jaren zo en daar word niks aan gedaan!".
Zijn partij gaat er voor zorgen dat er geen fietsen meer voor een station staan...
Ze gaan ervoor zorgen dat er geen zwerfvuil meer ligt, dat de provincie straks weer voor de provinciebewoners is en dat de gemiddelde provinciebewoner weer rustig zijn eigen taal kan spreken, want dat Nederlands is toch maar een domme taal, iedere buitenlander hier spreekt het en dat is al erg genoeg.

Ik ken dit, dit soort mensen, die sfeer.
Limburg is een soort populair buitenland in Nederland, qua cultuur en blikveld gericht op Duitsland of België, je kunt er prima vakantie houden, de mensen leven er in een zelfgekozen isolement en dat voel je, het voelt als ver weg zijn...
Vijfentwintig jaar geleden was er al geen lange termijn denken, geen werk, geen vooruitgang, geen initiatief.
De opleidingen, onder andere in Maastricht en Sittard, sloten toen al niet aan op de weinige werkgelegenheid in de regio en ik hoorde gisteren dat er in Kerkrade
, 50.000 inwoners, niet eens meer een VWO is, bij gebrek aan aanmeldingen.
Ik ging dus
weg, en met mij velen, en we hebben daardoor zelfs al de schuld van de krimp in onze schoenen geschoven gekregen van diegenen die er zijn achtergebleven en zelf alles tegenhouden in de Oostelijke Mijnstreek (ik krijg het woord Parkstad gewoon niet door mijn strot).
Limburg, mooi landschap, maar je zal er maar vandaan komen, no laughing matter.

Aan mijn afkomst kleeft, zodra ik me boven de rivieren begeef, het imago van salonfähige corruptie en goeiige bijna onschuldige dommigheid; best charmant maar een beetje weinig gezaghebbend zodra het gaat praten.
En vanaf gisteren is dit imago significant verbreed met vreemdelinghenhaat.
Een jonge man die werd geïnterviewd in een eerdere uitzending mompelde (refererend aan zijn provinciegenoten) nog iets over "naar binnen gekeerd en bang", maar dat was eigenlijk zo pijnlijk waar en helemaal niet grappig dat hij er in de latere journaals niet meer inzat.
Zo'n man voelt de "burden of shame" die ik deel, en stapt vervolgens stilletjes in een trein op weg naar zijn werk, waarschijnlijk 'niet in het zuiden', waar hij hoopt niet de hele dag grappen te moeten aanhoren over die domme, xenofobe gasten daar beneden, om vervolgens toch maar mee te doen en ook te roepen dat ze die provincie inderdaad maar moeten verdelen over België en Duitsland...
De jongen zag er zo getergd en moe uit, helemaal niet om te lachen, dat ze in de latere journaals liever wat mensen laten zien die graag willen dansen op het lege graf van Verhagen zoals een mevrouw die tot haar grote genoegen een paar keer het woord "draaikonten" mag herhalen, zij heeft een grotere amusementswaarde en zij heeft nu een mooi verhaal voor als zij thuis (zo te horen 'niet in het zuiden)
op een feestje is.
Ik moet straks naar mijn werk en hoop niet de hele dag grappen te moeten aanhoren over die domme, xenofobe gasten daar beneden, om vervolgens toch maar mee te doen en ook te roepen dat ze die provincie inderdaad maar moeten verdelen over België en Duitsland...
Ik meen het nog ook.

Echt.

No comments: