Een gala glas-berliner.

Als ik berliner hoor denk ik aan Duitse doughnut gevuld met jam.
Maar het is de koets van de reservekoningin, die er bij regel altijd opzichtiger bij loopt dan de majesteit zelf, deze keer in een rode galajurk.
De vlag wordt gegroet, maar het volkslied klinkt pas als Beatrix zelf naar buiten komt, een en al glimlach.
Zo meteen verhaalt ze plechtig over het aanhalen van de broekriem, het koningshuis zelf heeft 100 miljard te verteren dit jaar, belastingvrij.
Dan zou ik ook glimlachen.
De stoet van koetsen met daarin leden van het koningshuis trekt door de straten van Den Haag.
De gouden koets is zo zwaar, want echt goud, dat de acht paarden geen overdreven luxe zijn, maar echt nodig om het gevaarte over het speciaal hiervoor aangevoerde waddenzand te trekken.
Alles aan deze dag is symbolisch.
Die duffe koetsjes, het protocol, de drieduizend extra agenten, het verhaal over de gele rijders en de paarden uit de koninklijke stallen, de kanonsschoten (elke minuut één), het belachelijke studentenweerbaarheidskorps in de erewacht, al die mensen (met of zonder sjerp en steekhoed) die meelopen in het gevolg en er binnen bij mogen zijn in de ridderzaal.
Die laatste groep is eigenlijk de entourage van de vorst en sinds de middeleeuwen steeds dezelfde groep, met dezelfde samenstelling; met mensen die, ongeacht of ze tegen of voor de monarchie zijn, hoe dan ook dicht bij de macht willen zitten, moeten zitten, om hun positie te kunnen handhaven.
Dus zelfs de grootste republikeinen uit de tweede kamer en het lobby-circuit zitten daar zeer tevreden met zichzelf op het pluche.

De Staten Generaal en hun gasten...
Dit is een Privy-counsel, het zijn "the chosen few", die daar met een gek hoedje op of met gewoon een uitgestreken kop een partij exclusief zitten te zijn: "We zijn er toch maar mooi bij, het is een vrije dag, de koffie is gratis en die hoed kan ik van de belasting aftrekken, en kijk!, daar is de camera van het journaal!".
De gebakken lucht is deze keer geen boodschappenlijstje van de Gamma, maar wederom een opsomming van kernwoorden die het beleid samenvatten onder maatschappelijk draagvlak en optimisme.
Op weg naar de lunch, mede mogelijk gemaakt door u en ik, wordt er braaf naar de royals gezwaaid, geen waxinelichthouder te bespeuren.
Ze hebben hun hoofd weer laten zien, noblesse oblige, de mooie jurk en het uniform kunnen na de balkonscène weer in de kast, komt er vanavond nog iets op televisie of hebben we een staatsbanket?, wat een hemeltergend suf land is dit toch en ons koningshuis is er de afspiegeling van...
In Duitsland is de monarchie gedegen afgeschaft, waarvoor hulde.
Geloof en kerk strikt scheiden en geen monarchie, zo hoort het.