Monday, September 05, 2011

Over kinderen en badwater.

Al dat gezever over de plek die internet inneemt in de levens van mensen.
Ik heb er zelf ook wel eens last van dat ik daarover een mening denk te hebben.
Nu ging het over docenten met facebookpagina's...en wat ze vooral niet moeten doen.
Ik kan me zomaar voorstellen dat er zat leerlingen zijn die absoluut niet zitten te wachten op een docent die op hun facebookpagina rondwandelt (als die leerlingen een beetje lijken op mij vroeger en ervan uitgaand dat de meeste docenten lijken op de meeste van mijn leraren waar ik vroeger les van had, een begrijpelijk fenomeen)...
Ik heb zelf nog nooit een leerling gevraagd om on-line-vriendschap, en krijg zelf hoogst zelden verzoeken om toegevoegd te worden of om toe te voegen.
Ik heb er een gewoonte van gemaakt leerlingen die nog les van mij hebben doorgaans niet toe te voegen aan mijn social networks als ze daarom vragen en ze ook niet op te zoeken in het grote web.
Niet zozeer omdat ik die leerlingen niet tot mijn "sociale netwerk" reken, want dat is op zich iedereen waar ik dagelijks mee omga, maar ik heb gewoon een echt leven naast mijn werk en dat deel ik doorgaans met mensen die ik zelf uitzoek om mijn leven mee te delen, en ik deel al liever niet alles met iedereen.
No offence.
Ik ga er van uit dat dit ook geldt voor mijn leerlingen.
De meeste leerlingen hebben overigens wel gewoon mijn email adres, dat is gewoon het adres dat ik voor iedereen beschikbaar heb, omdat ze werkstukken moeten inleveren die ik van te voren even wil inzien.
Collega's fronsen hier vaak over, ze hebben zelfs een ander adres gereserveerd voor dit soort doeleinden, houden graag op alle fronten gepaste afstand, maar ik moet zeggen dat er in al die jaren werkelijk geen één keer misbruik van is gemaak: werkstukken zijn besproken, that's it.
Ik heb met een enkele oudleerling die mij, inmiddels studerend of werkend, later nog eens opzocht en toevoegde nog wederzijds contact, maar een horde leerlingen op mijn lijstje met vrienden is niet aan de orde.
Begeleiden van en contact houden met leerlingen die ergens mee zitten doe ik niet online, er zijn hoe dan ook docenten die internet daar wel voor gebruiken als het zo uitkomt.
Het is niet de wet die mij weerhoudt van virtueel contact met de kwetsbare, wispelturige of euforische pubers waar ik mee werk, het is gewoon mijn eigen hang naar privacy, de wederkerigheid van het recht daarop, het recht op afstand, van mij en die ander.
Niet zo lastig, ook al zijn er docenten zat die deze grens niet hanteren, maar daar hebben ze geen internet voor nodig gehad door de eeuwen heen.
Zodra het niet meer mijn werk is, en de persoon in kwestie niet meer afhankelijk van mijn beoordeling of begeleiding, verandert het referentiekader, en alleen dan.
Zo is ieder zijn eigen hoeder, er is ook op onze school geen officieel geschreven protocol voor, ook al is men in het algemeen er niet voor om te dicht bij te komen.
In Missouri hoef ik niet na te denken over dat soort zaken, daar mag het gewoon niet.
Contact hebben met leerlingen of studenten via internet is bij wet verboden, en veel leraren moeten nu hun facebook opschonen.
Het zogenaamde 'exclusieve contact' leidde daar tot onoirbaar gedrag of erger (groot grijs gebied) en daarom wordt het kind met het badwater weggegooid.
Nul-contact is altijd veiliger dan, ja, wat eigenlijk...ik kan immers ook gemakkelijk zonder internet afspreken of praten met iemand, daar heeft internet volgens mij niet zo heel veel mee te maken.
Geen email meer mogen krijgen van leerlingen is lastig, die vrijheid (als in liberty) gunde ik mezelf namelijk graag: ik kijk liever werkstukken na thuis op de bank, met een wijntje er bij en mijn eigen muziek op de achtergrond, dan in een kaal school-hok met altijd te veel mensen en altijd te weinig computers.
Internet.
Over een jaar of twee ben ik tien jaar actief op internet.
Het plan was toendertijd (2004) dit 'gedoe' tien jaar te onderzoeken, zo'n blog en al die social networks enzo, en dan een andere hobby te gaan zoeken.
Ik begin me daar soms al een beetje op te verheugen, dat ik alleen nog maar inlog om mijn email te bekijken (want ik geloof niet dat de mensen om mij heen te vermurwen zijn om weer brieven te gaan schrijven als ze iets van me willen, helaas...) of om even snel iets op te zoeken, maar me verder alleen nog maar bezig te houden met mensen die ik ook daadwerkelijk weet te wonen en de hand kan schudden.
Ik zal voor de goede orde mijn (email)adres even er in gooien tegen die tijd en mij dan, liefst met stille trom, terugtrekken uit het web.
Ik heb dan vast geen zin, of gewoon iets beters te doen dan een paar lichtingen schoolpopulatie of een horde vage kennissen plichtsmatig te 'de-frienden'.
Gewoon, stekkertje er uit, echte foto's maken, gewoon fysiek bij iemand langs gaan.
Tot dan geniet ik nog even van deze 'exclusieve contacten', met mensen die langs deze draden radioprogramma's en muziek maken, kunst en ideeën verspreiden en delen, mij hoe dan ook inspireren, raken of groeten.

No comments: