Nimby!

Het moet er toch eens een keer van komen, ik ga over de streep.
Recht zo die gaat in het kamp van de nimbies, zelf nooit gedacht.
Alles heeft een prijs: vooruitgang, comfort en plezier.
Meestal ben ik bereid die te betalen.
Maar dit wil ik gewoon echt niet!
Het eiland in wording is niet meer tegen te houden, een gepasserd station.
Het komt er gewoon en met alle nadelen is het iets dat Lent inmiddels tegemoet ziet als iets dat misschien ook wel mooi zou kunnen worden.
We zijn nu eenmaal een stadswijk geworden, en Lent berust er in.

Maar het eiland in wording is ook al in het vizier om door de wandelkudde ingenomen te worden en nog wat platter te worden gemaakt.
Er wordt gehint op "het eiland als ideale feestlokatie", want er is immers al Habana aan die kant, dus dat kan best in één moeite tot in de kleine uurtjes door draaien, om daarna allemaal fluks door te lopen naar de start of finish van het loopgedoe. om op het einde van de dag zie begin van de zin.
Nu is Habana de zowat kleinste lokatie van de zomerfeesten, intussen ook één van de populairste want leuk, intiem en rustig en dreigt dus al onder te gaan aan zijn eigen succes.
Eén van de grote vierdaagse-campings, het zomerfeesten-vuurwerkspektakel en het tijdelijk uitgebreide vierdaagse-transferium (P+R) bevinden zich ook al jaren aan deze kant van het water.
Zoveel meer mensen levert al hele vreemde taferelen op in de kleine plaatselijke supermarkt, maar dat maakte allemaal niets uit.
Lent kon het hebben, echt, prima, plek zat.
De start en finish van de vierdaagse in Lent plaats te laten vinden, omdat er straks zo'n mooi eilandje met zo'n mooie nieuwe voetgangersbrug ligt, lijkt echter op een stukje verkeerde inschatting.
Zo groot wordt dat eilandje niet, en zo breed die voetgangersbrug, waarover iedereen dan moet lopen vanaf het nieuwe station vier kilometer verderop, trouwens ook niet.
Waarom niet in het Goffertpark, waar sport een centraal thema is?
Waarom op Veurlent ?, waar natuur een centraal thema zou moeten zijn.
Waar de boompjes nog niet eens geplant zijn en het gras nog niet eens groeit.
Waar de mensen op de plek waar het water straks gaat stromen nog niet eens helemaal onteigend zijn...
Nijmegen valt weer eens als een net iets te luidruchtige en lompe gast de kleine stille Lentse huiskamer binnen, gaat met zijn voeten op tafel liggen en roept dat ie wel een biertje lust.
Lent gaat een flesopener zoeken en wacht ook deze keer weer geduldig tot deze gast weer ergens anders zijn vertier gaat zoeken, zodat ze verder kan gaan met zich te verbazen over de snelheid waarmee alles verandert.
Water waar geen water is, huizen waar eerst tuinbouw was, grote stads-problematiek in kleine dorps-lokaaltjes.
Ik wil het ook niet.
Ik wil zoveel gewoon niet...