Camera, lights, action!

Zoals met de meeste scripts die ze binnen kreeg was het bagger, maar het maakte haar niet zo veel uit. Reclames, instructievideo's voor verpleegsters-opleidingen, kleine figurantenrollen in soapseries, ze was bereid alles aan te nemen in deze tijden. Bovendien was het leuker werk dan het schoonhouden van de filmstudio, ze was er tenslotte voor opgeleid. Het was ook zo'n gemakkelijke klus deze keer. Ze hoefde alleen maar op te lezen wat er stond, om de intonatie goed te krijgen had ze dat wel al vijftig keer geoefend. Maar ze hoefde niets uit haar hoofd te leren. Zo kon ze haar aandacht helemaal richten op haar mimiek en haar stem. Nog beter. Ze zat nu al een kwartier lang naar een bepaald punt te staren, in een felle lamp te kijken, maar de tranen wilden niet komen, dus tijd voor plan B: ze wachtte tot de regisseur zei dat ze over vijf seconden live gingen, smeerde wat pepermuntolie onder haar ogen, en keek, zoals het hoorde in deze rol, nauwelijks recht in de camera...