Onrustig dromen.

Heb ik een aantal dagen, bijna twee weken, bijna niets te zoeken gehad op het wijde web, kom ik er vandaag achter waarom ik er eigenlijk ook niet zoveel moet rondhangen. Scholen en gemeenschappen die overhoop worden geschoten raken in dit land ijskoud ondergesneeuwd door hijgerige berichtgeving over mensen met plannen voor stille tochten om een aangespoelde "zoog-vis" te herdenken, terwijl ondertussen talloze andere mensen in rubberbootjes gingen zitten om zich met ernstige en droevige gezichten voor de camera's te verdringen... Dit land is gewoon te klein voor al die grote ego's. Soms ook voor mij, want ik kan op zo'n dag de meeste mensen helaas niet uit de weg gaan. Ik droom als ik wakker ben over fabuleuze prijzen in loterijen om mezelf naar het verre buitenland te kunnen sturen. Of ik droom als ik slaap over dingen die misschien te maken hebben met het naderende einde der tijden, als ik droomexperts moet geloven.  Wat betekent het anders als ik iedere nacht opnieuw droom dat er vuur en metaal uit de lucht komt (de bron is iedere keer verschillend, maar het verloop is steeds hetzelfde)?\
Ik kan dan steeds mijn kinderen of de vader van mijn kroost nergens vinden en kom er op die manier ook iedere keer terloops achter dat ik helemaal geen kelder heb, en we gaan er uiteraard allemaal aan...
Het is een repeteerdroom. Net als die droom over een grote stalen robot-hond (type starwars) die krakend en piepend de heuvel afkomt, met een grote klep op zijn buik en als die opengaat komen er allemaal echte jachthonden uit en die rennen jankend en blaffend weg over een enorm groen veld, langs een rails, de trein die er aankomt moet ik hebben. Inmiddels meer dan twintig keer gedroomd. 
Of die droom waarin ik op het perron sta met mijn rode rubberlaarsjes en mijn rode lakjasje, terwijl mijn moeder en oma zwaaiend uit het raam wegrijden met (alweer) een trein, naar Heerlen, ik moet daar netjes wachten...het regent. Ongeveer tien keer gedroomd. 
Of die droom waarin ik alweer mijn gymspullen niet bij me heb, alweer te laat kom op school, bovendien heb ik alweer een les gemist die niet op mijn rooster staat, al een half jaar niet, maar ik heb morgen wel examen in dat vak. Meer dan veertig keer gedroomd, soms drie keer per maand, afhankelijk van hoe voorspoedig mijn studie verloopt. 
Of die meest recente dus, over dat vuur en dat metaal dat uit de lucht komt. Al veertien dagen elke nacht prijs. En dat betekent dus kennelijk dat ik me zorgen maak over de toekomst, zo is me verteld. Ik ben naar verluid bang dat ik het allemaal niet meer bijhoud, dat dingen langs me heen gaan. 
Volgens mij ben ik gewoon moe.