Sunday, June 16, 2013

Cadeautjes

Die zijn het leukst als ze onverwacht zijn. Anders zijn het trouwens ook gewoon bestellingen, hoe mooi ook, maar geen cadeautjes...
Gisteren was een echt cadeautje, muziek luisteren in een zonovergoten park met vrienden is dat altijd. Ik was niet eens jarig, maar er was toch meer. Lang geleden, jaren, was ik iemands mentor. Ik hoop dat hij er iets aan gehad heeft, ik heb namelijk niet de wijsheid in pacht, maar ik geloof niet dat ik onherstelbare schade aangericht heb met mijn adviezen aan hem. Vorige week keek ik naar wat oude foto's, zag hem er tussen staan en moest glimlachen. Ik vroeg me af hoe het met hem ging. Gisteren kwam ik hem onverwacht tegen op dat festival waar hij geluidstechnicus was. Hij begon over een fotolijstje, maar ik verstond hem door de herrie niet zo goed, even later viel bij mij het kwartje. Toen hij bij mij op school weg ging heb ik een kort afscheids-verhaaltje voor hem gehouden. De essentie van dat verhaal had ik in een kort stukje gezet, en dat had ik in een fotolijstje gedaan. Achter het afdekplaatje had ik nog een briefje verstopt. Daarop stond iets over hoe hij jaren later dit lijstje uit elkaar zou gaan slopen, omdat hij het ergens anders voor zou gaan gebruiken, en dat ik hoopte dat hij dan dit briefje zou vinden met een groet van mij en de hoop dat het goed met hem ging. Gisteren zei hij dat hij toevallig een paar dagen geleden dat ding gevonden had, en ergens anders voor zou gaan gebruiken, open sloopte en.... 
Hij vond het leuk om na jaren mij zelf te kunnen mededelen dat het goed met hem ging, maar dat had ik al gezien aan zijn ogen. Dat was een cadeautje. 
Later die middag vond ik iemand terug die ik al jaren niet meer gesproken had. Ze zat op dat festival gisteren met mijn dochter buttons te maken, tot groot genoegen van allebei, en ze was stomverbaasd dat het meisje waar ze al de hele dag mee optrok mijn dochter was...Ik had haar niet herkend omdat dat zij totaal anders uit haar ogen keek dan in de tijd dat ik haar bijna elke dag zag. Maar ik denk dat we allemaal toch stiekem veranderen en anders in ons vel zitten dan twintig jaar geleden...Het was suf van mij dat ik haar niet meteen herkende, zij was toen al één van de liefste mensen die ik ooit had ontmoet, maar de meeste mensen uit die tijd had ik ooit leren kennen in een omgeving waar mensen in mijn beleving elkaar te snel als vanzelfsprekend beschouwden op (als enige) basis van een gemeenschappelijke politieke visie. Een tijd waar ik achteraf van vond dat het allemaal in het algemeen veel te oppervlakkig bleef, terwijl mensen in die kringen allemaal zulke hoge verwachtingen van elkaar hadden. Bij haar had ik me echter altijd op mijn gemak gevoeld, en haar terugzien, in al haar rust en warmte, was weer een cadeautje. Die hele dag van gisteren met iedereen die er was zou ik zo willen inpakken, dikke strik er om heen en bewaren, om steeds opnieuw uit te kunnen pakken als er weer zo'n dag tussen zit waarop niets klopt. Om te voelen dat het vaak wel klopt. 

No comments: