Dit heb ik hopelijk allemaal geleerd...

...als ik hier ooit vertrek.
Nationalisme is een leugen.
Religie is een leugen.
Ideologie is een leugen.
Iedereen die zich nu nog achter een vlag of levensovertuiging schaart, en uit naam hiervan ons en onze zonen en dochters een oorlog in rommelt, liegt...

De haat die sommigen koesteren voor hun samenleving waar ze zich van afgekeerd hebben is zo immens groot. Diezelfde samenleving kan een aanzienlijke groep mensen kennelijk helemaal niet meer bereiken. Waardoor mensen vallen, vaak ongezien en stil, voor een schaduw-wereld die hen van alles beloofd. Goedkope ideologieën die schermen met zuiverheid, waarheid, eer, solidariteit, rechtvaardigheid, historisch gelijk. Mensen als Breivik, IS-sympathisanten in Europa, schoolschutters wereldwijd, Amerikaanse militie-leden die strijden voor het recht om een wapen te mogen dragen... Ze willen blanke suprematie, een zuivere godsdienst uitdragen, of (nog banaler) simpelweg wraaknemen op diegenen die hen ooit op school hebben gepest of onrecht aangedaan hebben.
De overeenkomsten tussen dit soort mensen die besluiten vrijwillig te vertrekken van deze aardkloot (of niet eens) en zo veel mogelijk onschuldige bijstanders meesleuren zijn veel groter dan je zou denken...

Ze worden op de een of andere manier gegrepen door een misplaatste kruisvaarders-mentaliteit, of opgehitst door machtswellustige en gulzige klootzakken met een eigen politieke agenda. Ze roepen vrijwel altijd dat ze in oorlog zijn met de hun omringende gemeenschappen. Ze bedenken, veelal zittend voor een beeldscherm, valse oplossingen voor hun vermeende zware bestaan. In hun psychopathische hoofden klopt het allemaal, is er een logica te vinden achter wat ze doen.
Het lijken zelfverklaarde slachtoffers. Doorgaans opgegroeid in welvarende samenlevingen. Ze konden gewoon naar school, ze stierven niet van de honger, werden niet onderdrukt, ze hadden een huis, er vielen geen bommen...
Zij zijn niet degenen die vluchten voor hun eigen geweld.
Ze zaten gewoon op een sportclub, ze verzorgden de huisdieren van hun buren als deze op vakantie waren, ze plaatsten gewoon net als iedereen lachend op facebook hun vakantiekiekjes...

Het wachten is op de obligate publieke verontwaardiging van machthebbers en de duiding van wat er gebeurd door bange en niets toevoegende populisten.
Het wachten is op de herdenkingen, de verwarring en de verdere vervreemding van elkaar.
De muren die we vervolgens om ons heen bouwen worden steeds hoger.

Ik heb echt geen antwoorden. Alleen de vurige hoop dat de angst het nooit definitief wint van de liefde die ik wil voelen voor mensen...