Sunday, October 17, 2004

Een veel te lang verhaal

Fragment (!) uit mijn beroep:
Aan: de officier van Justitie,Postbus ****,***** EP Arnhem.
Betreft: schriftelijk beroep beschikkingsnummer 99**** **** ***.
Nijmegen maandag 4 mei 2004.
Geachte heer, mevrouw,
Ik wil bezwaar maken tegen de bekeuring die ik, samen met een vijftiental andere bezoekers, heb gekregen op 4 mei 2004 bij het Openluchttheater in het Goffertpark.
Een forse bekeuring van 45 euro omdat ik op een "groenstrook" stond.
De mensen van Bureau Toezicht waren nog aanwezig en niet in staat mij te zeggen waar nu precies uit moest blijken waar je wel of niet mocht staan.
Maar het meest verbaasde me wat er vervolgens tegen mij gezegd werd: de genoemde groenstrook was "inderdaad niet meer te vinden" volgens de verbalisant zelf , "vervelend, ja, maar dat komt door Koninginnedag, alles is hier stukgereden... !".
Daarnaast vond diezelfde verbalisant het kennelijk ook nodig om mij alsnog een paar bijzonder overbodige vragen te stellen.
Zoals "of ik een rijbewijs had ?", en "of ik de naam en het adres had genoteerd van die mevrouw die mij verzekerd had dat hier wel geparkeerd mocht worden?".

Ik antwoorde dat ik de verkeersborden wel ken, maar dat er hier geen stonden die van toepassing waren.
En dat ik doorgaans niet meteen het identiteitsbewijs vraag aan een medemens als ik iets eenvoudigs vraag.
De verbalisanten vonden ondertussen de groep mensen, die vragen kwamen stellen over hun eigen bekeuring, kennelijk iets te groot worden, en "gingen maar weer eens verder (kuch)".
Ik wil deze bekeuring bij deze dus aanvechten en ga in beroep en hoop dat alle andere bekeurde bezoekers dat ook doen.
Dat ik me op een groenstrook bevond was die dag niet te zien, wellicht door de hoeveelheid auto's die er op 30 april jl. alles aan gort hadden gereden.
Het gras was er vier dagen later nog niet teruggegroeid, en ik weet gewoon niet wat daar normaal gesproken groen of zanderig is.
Ik had me er anders graag wat van aangetrokken.
Omwonenden die dagelijks in het park komen zeggen me dat ze zelf altijd daar staan.
Kennelijk hebben die mensen dan gewoon geluk.
Laat het gewoon helder zijn in de toekomst waar ik wel en niet mag staan, of gedoog het!
In afwachting van uw antwoord, ******.
Antwoord van Justitie:
17 oktober 2004, Beschikkingsnummer **** ****.
Beslissing van de officier van Justitie op het beroep, ingesteld tegen bovengenoemde beschikking.
Het in het beroepsschrift gestelde is voldoende aannemelijk geworden, zodat de beschikking niet in stand kan blijven.
De officier van Justitie verklaart het beroep gegrond en vernietigt daarom de beschikking.

Hahaha!
Ok, ik geef het toe, het was een "kruistochtje" uit zuiver eigenbelang.
Om zoiets triviaals als geld ook nog.
Er zijn vast veel gewichtigere zaken om je druk over te maken dan zo'n lullige bekeuring.
Mijn mensenrechten noch mijn rechtspositie waren op enig moment in het geding.
Ik ben niet opeens gegrepen door een gemiste roeping, ervan overtuigd dat ik een juridisch wonder met een geniaal brein ben.
Ik heb de loop der dingen niet voor altijd onherkenbaar gewijzigd door een aanval op "een oneerlijke rechtssysteem".
Ik was gewoon zo ontzettend pissig op dat stel kinderachtige dienstkloppers, die wannabe-agenten, "Peppi en Kokki !", die losers met hun prentenboekje en hun patserige mountainbikes....
It pays to be a nagging b****!
Kennelijk.

No comments: