Eeuwige trouw.

De overheid, zo zeggen deskundigen, zou echtscheidingen moeten ontmoedigen.
Door het moeilijker en duurder te maken en procedureel langer te laten duren.
De flits-scheiding zou van de baan moeten want bij andere procedures, zoals huisuitzettingen, mag ook niet binnen een dag iemands leven overhoop gehaald worden.
Het is ook gemeen dat iemand een situatie waar je aan gewend bent, net als aan een comfortabel paar sloffen, eenzijdig binnen een dag kan beeindigen.
Er groeien bovendien al, zo stond vanochtend in de krant, teveel kinderen op in een onevenwichtige huishouding, want alleen opgevoed door de moeder.
Niet goed.

Nu ben ik niet van plan om mijn lief te verlaten.
De kinderen en opa en oma hoeven niet in paniek te raken.
Ik hoef me er dus in theorie niet druk over te maken, toch irriteert de hele discussie mij.
Niet eens vanwege het ouderwetse idee dat alleen een mannetje-vrouwtje-stel in staat is om kinderen in balans op te laten groeien.
Het zijn toch net zo goed ook de man-vrouw-combinaties die vaak onterecht bij elkaar blijven, voor de kinderen of de buren, met voor het nageslacht minder leuke gevolgen.
Ik ken een groot gezin met twee verliefde moeders en twee verliefde vaders, dus acht grootouders.
Een kind voor elke moeder die beide bij de biologische vader en zijn vriendje wonen.
Zelden zulke relaxte, aangepaste en evenwichtige kinderen gezien met zoveel speelgoed.
Nee, dat is niet het grootste probleem.
Het is toch voornamelijk ergerlijk dat in de discussie de overheid de remmende factor moet zijn.
De overheid speelt al een grote regulerende rol in mijn leven, meer dan me lief is, ik zal haar nooit betrekken in de keuze van mijn levensgezel.
Of bij de keuze wat ik met hem wel of niet regel, en ik heb daarbij geen ring of handtekening van een ambtenaar nodig.
Ik heb ook nog nooit van verloofde vrienden gehoord dat een ambtenaar van de burgerlijke stand hen vroeg of ze wel zeker wisten dat ze goed bij elkaar pasten en of ze al lang genoeg bij elkaar waren om elkaars (on)hebbelijkheden te kennen en gedogen....
Als er al iets ontmoedigd zou moeten worden is dat het huwelijk als instituut.
Ach.

Ik heb niets tegen gehuwden, sommige van mijn beste vrienden zijn getrouwd.
Het komt in de beste families voor, en ik ben zelfs al een keer of drie op een hele leuke bruiloft geweest...
Ik kom echter nog steeds mensen tegen die beweren dat wij niets te vieren hebben, elk jaar in de vroege zomer toen ons leven samen begon.
We zijn niet getrouwd, dus "dat is dan niet voor de echt, hoor!".
En daar zitten mensen bij die met elkaar in de boot stapten na twee maanden vrijen en er na een half jaar weer gillend en vechtend uitsprongen, kinderen of niet.
So much for 'till death do us part.
Maar mocht de overheid nog willen weten hoe je eindeloos een echtscheidingsprocedure kunt oprekken, verwijs ik bij deze door naar de israelische rabinnale rechtbanken.
Daar wachten vrouwen soms decenia lang op een scheiding, zelfs als manlief al lang weer een nieuwe ring heeft uitgedeeld en voor erfgenamen heeft gezorgd bij een andere mevrouw.
Want eens getrouwd blijft getrouwd, een niet te ontbinden contract met jahweh en de staat als getuigen.
Kom daar maar eens om wat ontmoedigen betreft.

http://213.132.201.166/site/televisie.asp?oId=5
http://www.truechristian.com/divorce.html
Naschrift:
De link naar de"true christians"is naar een site van mensen die ofwel knettergek of ontoerekeningsvatbaar zijn.
De manier waarop ze kinderen opvoeden in theologisch opzicht is om beroerd van te worden.
Zij linken bovendien weer door naar anti-abortus-sites die schokkend beelmateriaal bevatten. Het leek me fair dat even te melden.
U bent gewaarschuwd en telt nu voor twee.