Trring....

Blaf, blaf, blaf, blaf, blaf, blaf ....
"Goedemiddag, ik breng u het woord van God, ik ben geen Jehovagetuige, ik ben van de evangelistische (....)"
"Het spijt me, maar daar ben ik in het geheel niet in geinteresseerd."
"Maar God wil zo graag een persoonlijke relatie met u."
"Ik heb al een paar fijne relaties in mijn leven, en ik hoef er momenteel geen bij."
"Oh wat jammer nou..."
"Nee, hoor, ik vindt het prima zo."
"Maar God wil dat er niemand verloren gaat".
"Ik ga echt niet verloren, maakt u zich geen zorgen!"
Het was iemand die god persoonlijk kende.
Die misschien weet hoe het er uitziet en wat het denkt.
Maar ik ben al een geruime tijd zeer allergisch voor religie.
En als me verteld wordt dat ik het mis in mijn leven al helemaal.
De zon scheen echter, en ik heb een goede dag.
Zo'n dag waarop je wat kunt hebben, zelfs zo iemand.
Ik ging nu eens geen oeverloze discussie aan, om vervolgens chagerijnig de kamer in te lopen.
En voor het eerst was ik degene met de blije kop in zo'n deursituatie.
Ik wist zeker dat ik het bij het rechte eind had.
En hij wist het opeens ook, want hij keek helemaal niet blij toen ik de deur dichtdeed.