Genant ?

De dolle dwaze dagen.
What's in a name.
Het is onze meestal jaarlijks terugkerende traditie om eens met iets anders dan lessen bezig te zijn.
Uitgangspunt is om jongeren en medewerkers (leerlingen en docenten in grote-mensen-taal) eens in een heel nieuw licht te zien, in het wild als het ware.
Deze keer is het weer een theater-voorstelling geworden.
Ik zag vandaag voor het eerst waar ze de laatste projectperiode aan gewerkt hebben.
Een deel was, toen ik arriveerde, al naar huis gestuurd vanwege "ongeoorloofde consumptie", voor hen begon het weekend al vroeg.
Ik was dus nogal huiverig voor wat ik binnen in Doornroosje aan zou treffen.
Dit jaar kon ik door omstandigheden op geen enkele wijze bij de voorbereidingen helpen en stond dus letterlijk aan wal zoals een "goede stuurvrouw" betaamt.
Als zodanig zou ik er niet eens kritiek op mogen hebben....
Eigenlijk niet.
Maar ik was moe.
En een beetje chagerijnig omdat het weer er niet naar is om vanavond naar een Removal-concert te gaan in het westen des lands en daar had ik al weken naar uitgekeken en...ach, ik weet niet wat me mankeerde....
Het was in mijn ogen een rommelige try-out, en een aantal mensen waren duidelijk alleen geinteresseerd in hun eigen ding en kletsten vrolijk door de verrichtingen van anderen heen...
Ik zat te kijken en dacht; "djeezus, zes f***ing weken hebben ze de tijd gehad en tijdens de try-out gaan ze nog schreeuwend met elkaar in discussie over danspasjes...vanavond is het "voor de echt" met publiek, hopelijk zijn ze er dan uit...".
Totdat ik eindelijk, bijna halverwege, ook de enorme moed zag van die jongeren om daar te gaan staan en een stuk van zichzelf te laten zien.
Met een van de zenuwen overslaande pracht-stem, met muzikaal improvisatie-talent, met het lef om daar een dans op te voeren, met subtiele humor of simpelweg het vermogen om acterend de zaal stil te krijgen.
En dat na twee dagen echt oefenen, en het verhaal letterlijk op het laatste moment in elkaar gedraaid.
Het raakte me, net als de vorige keer, hoeveel talent sommige van onze jongeren in huis hebben.
Het mag dan rammelen aan alle kanten, iedereen is bekend met het principe dat een slechte "generale" een goede voorstelling geeft.
En voor diegenen die daar staan en hun hart op het podium durven neer te leggen eet ik al mijn veel te gemakkelijk te opperen kritiek met liefde op.