Ja maar...

"Maar papa heeft gezegd dat het mocht!".
"Papa is er niet die is in Brussel..."
Papa komt ook niet kijken naar je optreden op de bonte avond, hij heeft het druk en het is nu ook weer niet zo dat zijn positie ten opzichte van jou ervan afhangt...
Nu worden er liberale tranen geplengd, men is teleurgesteld en noemt het karaktermoord, zelfs regentesk?
Dat moet fijn zijn, om dat ook eens terug te kunnen zeggen...
Hoe ongelooflijk naief is het om de Senaat te onderschatten ?
We hebben het niet over een clubje uitgerangeerde politici die als hobby nog een beetje ernaast klussen.
Er zitten politieke-kanonnen tussen, daag hen uit en het wordt een tragedie.
Wie de senaat niet serieus neemt kan inpakken.
Om dan te gaan staan sippen dat het niet eerlijk is...
"Dan ben ik boos en wil ik niet meer mee spelen!".
Dat zou het logische gevolg moeten zijn.
Maar dan ben je niet meer reserve-baas en dat is nu ook weer niet de bedoeling.
Als het Kabinet nu niet valt dan kan het gewoonweg niet vallen.
En er valt naast de burgemeesters-kwestie en het referendum misschien nog wel iets anders bestuurlijk te vernieuwen.
Dus is men in ieder geval wel heel verdrietig en voelt zich verraden.
Maar wie zwaaide er de hele tijd met een regeer-akkoord dat de Tweede Kamer moest slikken?
Wie heeft willens en wetens een coalitie in het leven geroepen die helemaal niets op heeft met jouw kroonjuwelen?
Wie is er nog geloofwaardig in dit kabinet na de laatste verkiezingen?
Wat hadden ze dan verwacht?
Dat deze magnetron-maaltijd die ze beleid noemen door iedereen smakelijk gegeten wordt?
Als je dingen te snel kookt is het niet te vreten.
Dat betekent niet dat je het niet lekker zou kunnen maken.
Je moet het misschien wat langzamer bereiden...
"Tijd" en "wachten" zijn concepten waar ook mijn zoon van vier moeite mee heeft.
"Ja, maar papa had gezegd dat het NU mocht!"....
Eindstand 0-2