Geluid

Mensen in een stad hebben volgens mij steeds meer last van elkaar.
Er is een tijd terug iemand geweest die een geluidswal heeft willen afdwingen rondom een schoolplein van een basisschool.
Er zou een drieëneenhalve meter hoge muur rond basisschool De Muze moeten worden gebouwd vanwege geluidsoverlast.
De tere trommelvliesjes van de omwonenden zijn er namelijk niet op berekend om ruw door speelkwartiergeluiden te worden verstoord.
Bron: Nijmeegse stadskrant, mei 2004.
Het was niet eens een nieuwe school.
Maar er mag tegenwoordig weer geklaagd worden.
En als u dacht dat dit alleen door bejaarden wordt gedaan...
Hangouderen zijn ook steeds meer een probleem, want ze roddelen en kijken veel te opdringerig in de kinderwagen of de boodschappenkar en dat is intimiderend.
Het laatste wapenfeit van een aantal van mijn stadsgenoten is ook een beetje stug.
Men heeft last van de kerk-klokken.
En het carillon speelt te vaak, zo vinden de mensen in de "benedenstad" van mijn stad.
Nu is het vast heel irritant als de "Bohemian Rapsody" een paar keer per week voorbij komt.
Maar ik vind dat carillon wel wat hebben.
Leuker dan een draaiorgel bijvoorbeeld, maar over smaak valt niet te twisten.

Ik moet het doen met het lieflijke gereutel van de goederentreinen over de spoorbrug, en als de wind verkeerd staat met het gekrijs van varkens die worden getransformeerd tot biefstuk...
Ik hoor dat carillon niet, tenzij ik er onder sta.
In mijn stad hebben ze al 2000 jaar last van elkaar.
Dit is niet eens een hele grote stad, het is een groot dorp.
Vergelijk het comfort van leven in een stad nu eens met leven in een stad tijdens de middeleeuwen.
Elke dag markt en nergens riolering, vrij vertaald de stad was een open riool.
Dat was pas overlast.
Het luiden van de klok vertelde wie er stierf, trouwde, geboren of herdacht werd...
Geluid is niet alleen overlast.
Geluid is ook communicatie.
Je leeft in een stad, in een stad leven mensen.
Leef ermee.

foto: noviomagum