Repetitie.

Buiten adem ga ik zitten.
Te laat.
Iedereen heeft zijn spullen al klaar liggen.
Maar in mijn tas vind ik niets dat ik kan gebruiken.
Ik kijk in mijn agenda...
Ik moet hier toch zijn?
Achter mij beginnen twee mensen zachtjes te lachen.
Aangezien ik niks kan doen ga ik weer naar buiten, op dringend verzoek ook.
Veertig minuten later voegt de rest zich weer bij mij.
Iedereen loopt naar een grote sporthal vijftig meter verderop.
Zodoende kom ik er achter dat ik mijn gymspullen ook niet bij me heb.
Dat is dan al de derde keer deze maand en betekent dat ik een uur moet inhalen.
Moedeloos loop ik terug.
De zon schijnt.
Ik hoor een merel op het dak aan de overkant van de straat.
Het is rustig op straat, iedereen is aan het werk of op school.
In de verte hoor ik een hei-machine.
Op het veld waar ik langs loop rijdt een man op een grasmaaier, in steeds kleiner wordende cirkels.
Binnen kijk ik nog een keer naar mijn rooster.
Rode letters.
Ergernis.
Iets zit me al een hele tijd dwars.
Ik weet zeker dat ik over drie weken examen heb, maar heb het hele jaar geen Nederlands gevolgd.
Nog geen enkel cijfer binnengehaald.
Ik volg dat vak helemaal niet terwijl het verplicht op mijn rooster zou moeten staan....
Hoe kan dat nou ?
Ik loop door het gebouw.
Overal zie ik mensen die mij niet opmerken.
Iedereen loopt heel doelbewust ergens heen.
Waar moet ik nu in vredesnaam naartoe?
Ik wordt een beetje paniekerig wakker.
Het duurt even voordat het tot mij doordringt waar ik ben ben.
Ik voel me alsof ik niet geslapen heb...
Daar was het weer.
Ik weet alleen niet waarom.
Betekent het iets?
Je zou bijna denken dat het een functie heeft.
In werkelijkheid ben ik al heel lang geen scholier meer.
Maar sinds mijn eigen schooltijd kom ik als ik slaap minstens twintig keer per jaar, los van examentijd of niet, in deze droom terecht.
Het is iedere keer exact dezelfde...repetitie.