Script.

Vandaag zou ik alleen maar "moeder" zijn.
Dat leek me wel zo verstandig gisteren.
Ik werd op mijn werk gebeld met de mededeling dat mijn jongste een klein ongelukje had gehad.

Even later bleek mijn huisarts ook te staken.
Ik wilde niet met een zielig jochie van vier "gemiddeld drie uur" lang op een stoel gaan zitten bij de spoedeisende hulp.
Gewapend met tips van een vriendin die er meer van weet dan ik, zat er niets anders op dan het zelf uit te zoeken...
Ondertussen moest ik doorlopend afspraken afzeggen en omzetten.
Ik hoef u niet te vertellen dat ik op het eind van de dag psychopatische trekjes begon te vertonen.
Ik trok aan de noodrem.
Vandaag zou ik dus alleen maar "de mama" zijn.
Dus niet jonglerend tussen werk, zwemles, school en de rest van het circus.
Dat behelsde toevallig ook een voorstelling op de school van de kinderen waar beide kinderen het al de hele week over hadden...en waarover ik al de hele week gezegd had dat ik daar helaas niet bij kon zijn, want werk, en te druk...
Ik bevond me dus uiteindelijk toch nog bij die voorstelling.
Hoera.
In een te kleine sportzaal met veel te veel mensen, die een hoeveelheid warmte produceerden waar een stadsverwarming op had kunnen draaien.
Ik zat de rit dan ook niet volledig uit, alleen al omdat voornoemde jongste rond ging "strompelen", ik kon het hem niet kwalijk nemen...
Ik weet dat ik het eigenlijk niet mag zeggen, maar de meeste schoolvoorstellingen duren meestal ook net iets te lang, hoe mooi ik ook de verrichtingen van mijn kroost vindt.
Weer thuis belt mijn werk.
Ze hebben dringend iets nodig uit een kast waarvan alleen ik nog een sleutel heb.
Dus met een afgepeigerd en een zielig kind alsnog de avondspits in, kast open en dicht, avondspits terug naar huis....
Fout script, verkeerde B-film...ik leer wel improviseren op deze manier.
Met video en afhaalchinees, maar ik zou vandaag dan ook alleen moeder zijn, niet supermam.