Ze krijgen dan hun diploma.
Geen officieel diploma.
Tenzij ze dat uiteraard ook gehaald hebben, maar dat krijgen ze dan weer van de staatsexamen-commissie.
De middag ervoor.
Met de zenuwen op onze maag staan we te wachten op de resultaten die uit de computer rollen.
Met een brok in mijn keel kijk ik naar een jongen die de hele dag zowat gek werd van de spanning, maar nu, verbijsterd, bijna fluistert dat hij zijn diploma compleet heeft...
Iedere keer als ik aan zo'n middag denk wordt ik heel blij.
Maar dat is alleen maar het officiele deel.
Ze krijgen ook een diploma van de school.
Ze zijn dan "na een intens rijpingsproces voldoende in staat geacht zich te manifesteren in de samenleving".
Het is iets waar de meeste jongeren op school naar uitkijken, of in ieder geval willen ze het niet missen.
Zelfs niet diegenen die beweren dat ze het niet willen, of het maar flauwekul vinden.
Ze moeten aanhoren wat ze allemaal geflikt hebben, en wat hun eigenaardigheden zijn.
Maar ook wat hun grote talenten zijn en goede momenten waren.
Het is die ene dag in het jaar dat ze zich allemaal tegelijk gezien weten.
Er gingen twee mentor-jongeren van mij weg, en ik zal ze missen...
Maar ze gaan weg om er iets fraais van te maken.
Vuurwerk en rozen gun ik ze.
Het was een mooie avond.
No comments:
Post a Comment