Een jaar geleden ben ik begonnen met dit geschrijf.
Ongeveer in de zomervakantie.
Toen verveelde ik me vooral, omdat het weer zo beroerd was.
Soms hoor ik mensen verzuchten dat ze wilden dat ze de tijd terug konden draaien.
Ik ben er nu achter dat we dat allang kunnen, alleen doen we het totaal onbewust.
Ik ben bijvoorbeeld weer terug op precies hetzelfde punt als vorig jaar.
Dat mag enigzins troosteloos klinken, maar vandaag is toevallig niet zo'n goede dag, en daar heb ik er de laatste tijd wel meer van.
Vakanties zijn vooral heel fijn als ik niet hier ben...
Ik wist dat ik niet weer had moeten beginnen in "the women's room" van Marilyn French.
Het is een deprimerend boek.
Opeens zie ik alles in het licht van zo'n verhaal.
Saaiheid, huisvrouwenbestaan, de ruzies van de kids, kapotte huishoudapparaten...
En vooral heel lange dagen.
Ik heb verlangd naar deze zomervakantie omdat ik het werk zo stroef vond gaan.
En nu weet ik weer niet wat ik met al die vrije tijd aan moet.
Nog twee weken en dan gaat ook onze toko weer open.
Ik weet stiekem ook wel dat het een luxeprobleem is.
Maar ik kan er niet omheen dat ik het niet leuk heb.
Ik droom de hele winter van het samen lang buiten zitten bij een vuurtje na het eten, met een glas en een boek.
Of aan een meer, zwemmen en luieren.
Maar het is gewoon te koud, of het regent, het meer lijkt op erwtensoep door blauwalgen, en het voorstel om lekker lang na te praten 's avonds strandt op de acht uur nachtrust die nodig is om weer vroeg op te staan.
Iedereen om me heen, inclusief mijn lief, is aan het werk.
Zes weken zomervakantie parallel aan de kinderen.
Dus ik heb alle tijd om op te voeden, schoon te maken, auto uit de garage te halen, boodschappen te doen, was op te ruimen, hond uitlaten, afwassen...
No comments:
Post a Comment