Feestje.

Een feest bij mijn familie is vanzelf een soort reunie.
Voor mij dan.
Ik zie een groot deel van mijn neven, nichten, ooms en tantes alleen tijdens begrafenissen, bruiloften of jubilea.
Ik woon al heel lang niet meer bij hen in de buurt.
Dus is er een beetje een kloof tussen mij en de rest ontstaan.
Ik vervreemd van mijn familie.
Mijn vader zegt dat dit onzin is, omdat bloed dikker is dan water.
Ik geloof daar niet zo in.
Ik geloof niet in vanzelfsprekendheid.
Ik heb niet het gevoel dat ik automatisch weer in de schoot van de familie val zodra het allemaal een keer bij elkaar zit.
Aan een beetje relatie moet je werken...
En ik ben dus weggegaan.

Ik wilde een brede horizon, en in de oostelijke mijnstreek was die gewoon te smal.
En al snel merkte ik dat ik dan alleen de extreem goede of slechte momenten meemaakte.
En onthoud.
Ik zit in een soort tijd-capsule, waar neefjes en nichtjes bij een kerstboom of om een tafel zitten.
Voor altijd klein, met gele overhemdjes met lange punten aan de kraag, een spencertje eroverheen, gebloemde rok met rode lakschoenen, of bruine ribfluwelen broek.
Ik herken veel van mijn neven en nichten nu niet als ik ze op straat tegenkom.
En daar waar mijn gevoel gebaseerd is op conflicten uit het verleden, zien de anderen elkaar vrijwel elke dag en voor hun zijn dat helemaal geen markeringspunten.
Daar komt bij dat mijn ouders zich ondertussen zien als de oudste generatie in onze clan.
En dat behelst dat alles met de mantel der liefde bedekt wordt.
De meest vervelende pubers van toen worden dan die familieleden die vroeger wel eens domme dingen deden of zeiden maar ondertussen keurig getrouwd zijn en net een huis hebben gekocht, drie straten van hun ouderlijk huis verwijderd.
Ik was in mijn families gedachten eigenlijk ook nog steeds dat grietje van zeventien met punkhaar.
En zo moeten we kennelijk allemaal ons referentiekader herhaaldelijk bijstellen, die ene keer dat we elkaar tegen komen in gemiddeld vijf jaar...
Dat valt mij niet mee.
Ik ben op visite, zij zijn thuis.
Maar mijn horizon is nu redelijk breed, en die van mijn oude streek lijkt nog smaller...

Ik hou nog steeds wel van wat ruimte.