Saturday, October 22, 2005

Fokpremie

Ik ken mensen die heel bewust kinderloos zijn.
Ze zijn niet egoistisch, niet vreugdeloos, hebben hele grote harten en houden van rommel en gezelligheid.
Ze zijn dol op mijn kids en lief voor ze, willen ze alleen niet zelf.
Ze worden er vast heel moe van als mensen vragen waarom ze geen gezin stichten.
Ik begrijp waarom ze het niet doen, en zij begrijpen waarom wij het wel doen...
Waarom zou dat een item moeten zijn in onze vriendschap?
Dat is het dan ook nooit geweest.
Soms duikt in de media een discussie hierover op, zoals vandaag in de Gelderlander.
Kortgezegd ging het artikel over kinderloze stellen en alleenstaanden die vaak ervan balen dat ouders extra geld krijgen voor een baby die ze uit vrije wil hebben.
De meebetalers hebben soms liever parkeerplaatsen dan een speelveldje voor hun deur.
Ik moest opeens denken aan een site waar iemand me, nogal lomp, op wees toen ik mijn eerste kind verwachtte.
http://www.kindervrij.nl/

De links op die pagina waren voor mij ook een openbaring.
http://www.ninapaley.com/childfree.html
http://home.hiwaay.net/~josie1/wedding/nokids.html
Het artikel in de krant ging lang zo ver niet, maar ik had wel een associatie met dit soort sites.
De persoon die mij wees op het bovenstaande, vroeg overigens ook of ik nog nooit van voorbehoedsmiddelen had gehoord.
En daarna mocht ik mij verzekerd weten van haar intense medelijden vanwege het feit dat mijn leven nu definitief op het eindstation was gearriveerd.
De personen die van kindervrij.nl hun thuishonk hebben gemaakt moeten zich vaak aangevallen voelen, ik begrijp anders niet waarom ze voortdurend zo verongelijkt klinken.
Over hoe zwaar ze het vinden dat iedereen zich voortplant, en zij steeds moeten uitleggen waarom zij hun leven niet willen omgooien.
Hoe vervelend het is dat hun vrienden van hen vervreemden omdat die alleen nog maar met die kinderen bezig zijn en niet meer zo vaak gaan stappen.
Vreemd genoeg beginnen die mensen, naast dat ze nergens rustig in een restaurant kunnen zitten of in een park, ook vaak over geld...
En daarna komt het genadeschot.
"Zo oneerlijk! Waarom moeten wij meebetalen aan jullie koters?".
Dat is mij dus bij die gelegenheid een keer gevraagd.
In eerste instantie wist ik daar niet meteen iets op te antwoorden.
Het is zo'n moment in je leven dat je de hele verdere dag loopt te gisten over iets, naar bed gaat en dan midden in de nacht overeind schiet en roept;"DAT had ik moeten zeggen!"...
Ik betaal ook voor een heleboel dingen waar ik niet expliciet voor kies.
Ik betaal mee aan een zorgstelsel, bijvoorbeeld ook voor ouderen die in Spanje rentenieren.
Ik betaal uberhaupt mee aan pensioenen van vrijwel iedereen die mij in leeftijd overtreft.
Dat heet solidariteit.
Daar doe ik niet zo moeilijk over.
Ik betaal mee aan hypotheekrente-aftrek terwijl ik zelf huur.
Ik betaal mee, via Europa, voor subsidies voor de landbouw.
Ik betaal mee aan stukken infrastructuur zoals sluizen in waterwegen, extra spits-stroken en transferia, tunnels onder de Schelde, duin-onderhoud...ook al zie ik al die dingen maar een paar keer in mijn leven van dichtbij.
Ik betaal zelfs mee aan een koningshuis dat door 75% van de nederlanders gewenst is, en daar hoor ik echt niet bij!
Zeik dus niet zo over "mijn kinderen hun kinderbijslag"...
Later als ze groot zijn "betalen" ze net zo hard alles weer terug.

9 comments:

Anonymous said...

:D Helemaal mee eens Marion! Ik als bewust kinderloze vind het niet erg een beetje te helpen waar nodig. Ik gun ieder zijn geluk, mét of zonder kinderen, zoals ik hoop dat dat ook anders om geldt.
Alleen vind ik het ongehoord dat mensen met 2x modaal nóg voor ieder kind bijslag krijgen. Die mogen het van mij best zelf betalen, die kúnnen dat ook. Misschien is een beperking niet eens zo gek. Boven een bepaald inkomen minder toeslag (zoals voor alle toeslagen geldt) en als je 5 kids wil mag je die 5e zelf onderhouden. Maar dan wel weer de pil in het ziekenfonds (voor zo lang dat nog bestaat) uiteraard!! Solidariteit moet van 2 kanten komen he ;)
Ik voel me soms als bewust kinderloze gedicrimineerd door het huidige cabinet. Als je geen gezin wilt; tel je niet 100% mee, trouw je niet; heb je nergens recht op. Ik kan dat prima relativeren maar ik kan me ook wel een klein beetje voorstellen dat er mensen zijn die daar verbolgen van worden.

Solidariteit tonen is soms gewoon erg lastig als je het gevoel krijgt dat het wat eenzijdig is.

moi said...

Helemaal mee eens. Bovendien, ik heb dan geen kinderen maar dankzij die van anderen heb ik wel een hele leuke baan!

Strangebrew said...

Die kindervrije sites waren eigenlijk wel grappig om te lezen...Er was een meneer bij die in plaats van kinderen miniatuur-kerstdorpen maakte...Als die lui zichzelf nu ook eens wat minder serieus zouden nemen...kunnen we er samen om lachen....

Anonymous said...

@ Moniekie: zeker ook een leerkracht ;) Zelfde verhaal hier..

Anonymous said...

Ik heb een jaar geleden eens over de kindervrijen geschreven. Tot op de dag van vandaag krijg ik bezoekers via dat woord. 't Leeft. Ik ben het met je eens. Solidariteit is een groot goed en je moet niet zeiken over kinderbijslag (ik heb zelf twee grote zonen die het huis uit zijn). Het enige waar ik me nog aan stoor zijn collega's die halverwege een klus opstappen omdat ze de kinderen moeten ophalen en jou met de rotzooi laten zitten. Op zich kan ik daar mee leven, maar de vanzelfsprekendheid waarmee dat gebeurt irriteert me.

Strangebrew said...

Hoi Jan!
Dat stuk van jou was dus al, een hele poos voordat ik van het bestaan van weblogs afwist, geschreven!
Een hele andere invalshoek!, zoals ik ook al zei op je blog.
Ik begrijp inderdaad ook heel goed dat mensen zich irriteren aan het gezin als norm...terechte irritatie.
Afgezien van de hele solidariteits-discussie en hoe eerlijk het allemaal wel of niet is, gaat het toch vooral over hoe vervelend ouders met hun kinderen zijn als ik op zo'n kindvrije-site rondkijk.
Maar om de link te leggen tussen naar gedrag en ouderschap gaat me te ver.
Daar zit iets diepers dan alleen maar een irritatie.
Het feit dat veel "kindvrijen" zich zo fors aangevallen voelen verbaast me oprecht.
Alle bewijzen die ze vervolgens uit de kast trekken hebben voor mij persoonlijk vooral te maken met vervelend gedrag in het algemeen.
Ik ken mensen die op tijd thuis moeten zijn voor hun huisdieren.
Ik ken mensen die elk excuus gebruiken om van hun werk eerder naar huis te gaan of thuis te blijven.
Ik ken mensen die alleen nog maar over hun hobby, voetbal, auto's of hun op handen zijnde huwelijk kunnen praten.
Dat is allemaal reuze tenenkrommend.
Roepen dat mensen zorg behoeven en dat onze kinderen straks aan dat bed staan is inderdaad een foute en populistische benadering.
Maar ik kan ook het feit dat een samenleving bestaat bij de gratie van een nieuwe generatie niet negeren.

Anonymous said...

Hallo Jan,

Beter laat dan nooit maar ik kwam via via op dit artikel terecht. Ook ik (wij) zijn iemand zonder kinderen. Een bewuste keuze! Niet dat wij niet om kinderen geven; integendeel...maar zelf liever niet. Toch zijn wij de afgelopen jaren meerdere personen tegengekomen die er moeite mee hadden een gelijkdenkende partner te vinden. Dat is de reden waarom wij kort geleden met www.kindervrij.com begonnen zijn. www.kindervrij.com is een datingpagina voor mensen die er bewust voor kiezen om een kinderloze realtie aan te gaan.

Strangebrew said...

Link doet het niet Julius!

Anonymous said...

Ik heb wel een vermoeden wie die onaardige dingen heeft gezegd; ik mag die persoon absoluut niet. Toch snap ik ergens de redenering er achter wel; het is letterlijk de wereld omkeren geweest. Want het gebeurt echt, kindervrijen krijgen echt heel onbeschofte vragen en opmerkingen te verduren. Dat wil overigens niet zeggen dat ik het gedrag van die persoon goedkeur. Want als we alles oom om oog doen, zijn we straks allemaal blind. Enne, niet alle kindervrijen zijn zo verongelijkt hoor :-)