Niet bang, wel voorzichtig....

En gaandeweg begin ik me kennelijk ook weer druk te maken over andere dingen om me heen...
Er is een campagne in het openbaar vervoer gestart om mensen bewust te maken van de terreurdreiging in ons land.
In de metro van London hangen al tientallen jaren affiches met waarschuwingen over solo-bagage...en nu tellen wij ook mee.
Grote foto's met keurige mensen die goed opletten in de trein en bus, en die ene sloddervos die zijn koffer vergeet.

Reizen is een gevaarlijke zaak geworden.
We waren daar ooit niet zo mee bezig.
Waren we toen gewoon onverschillig?
Waarom zouden we met die tas in de hand even achter de gehaaste mede-reiziger aan lopen, roepend "Hey, joehoe, je vergeet je rugzak!"...
Heel soms gebeurde dat wel eens, maar meestal was het daarvoor te koud op het perron en lekker warm in de trein, het boek te spannend...
En we vertrouwden natuurlijk blindelings op de conducteur en de schoonmaakploeg, en op het "bureau gevonden voorwerpen"...
Doorgaans valt het me pas op als we al lang het station weer uit zijn dat degene naast me iets heeft laten liggen.
Die tijd is voorbij.
We worden vanaf nu attenter, en dragen meer zorg voor elkaars spullen.
Want gelukkig zijn we tegenwoordig zo opgedraaid dat we nu meteen roepen dat de mede-reiziger zijn bom bagage mee moet nemen, terwijl hij op zoek is naar die ene schone plee op de trein...