Dit is nu weer typisch zo'n geval van een film waarvan ik het boek eerst eens had kunnen lezen.
Ok, het is Disney, en ok, het is gericht op kinderen...
Eigenlijk onmiddelijk een reden om te bedanken, maar de trailer zag er wel heel erg mooi uit, dus onder het mom van "de kinderen willen hem vast zien" zaten ook wij met popcorn op de bovenste rij.
Beneden ons zat een tweetal groepsleiders met een clubje stuiterende adhd-ers, er waren wat gezinnen, en twee giechelende meiden die voor het eerst zonder begeleiding naar de film mochten...
Ik moest denken aan de eerste keer dat ik zonder ouders naar de film ging.
Daarvoor moesten we naar de "stad", 6 kilometer verderop, dat was al spannend op zichzelf.
Een meisje van school, waar ik eigenlijk niet eens zo veel mee omging, had mij gevraagd of ik mee ging naar de Abba-film...
Hey!
Ik kan er ook niets aan doen!
Ik was twaalf, toen was dat hot, het is al weer best lang geleden...
Ik verbaasde me over het feit dat ze mij uitkoos voor deze eer, maar ging toch mee.
Ik keek naar de film en de mensen om me heen, terwijl zij de hele tijd tegen me aankletste over welke jongens uit de klas nu het meest populair waren, en wie ze niet kon uitstaan.
Ik hoorde haar eigenlijk de helft van de tijd niet.
Ik ging helemaal op in de beleving...alleen op pad!
Toen we weer naar buiten liepen, omdat haar vader op ons stond te wachten met de auto op de hoek van de straat, merkte ik dat mijn schoolgenootje nogal chagerijnig was.
Ik vroeg haar wat er was.
Ze zei dat ze het minder gezellig had gevonden dan ze had verwacht.
Tegen de tijd dat we bij de auto waren had ze uitgebreid uit de doeken gedaan waarom ze mij eigenlijk had meegevraagd.
Ze wilde weten of ik
Ik zweer u dat ze dat zei.
So much voor te hoge verwachtingen.
Zij zocht een zielsverwant en ik wilde een film zien, alleen, in de grote stad.
Het is nooit wat geworden met die vriendschap.
Ik was toen kennelijk niet goed met andermans hidden agenda...
Daar moest ik aan denken voordat de film begon.
Maar nu was het nu en we zaten fijn in het donker en hadden ruimte...
De kinderen gingen helemaal op in het verhaal, terwijl het toch een hele lange zit voor ze was...zeker voor de jongste die het soms niet kon laten om mij "fluisterend" mede te delen dat hij het "allemaal" al "doorhad" halverwege het verhaal.
Mijn kids weten dat ze eigenlijk niet mogen "spoilen"...maar nu was het publiek relaxed genoeg, zodat het allemaal niet zoveel uitmaakte.
Ik vond het de moeite waard.
Door het drietal waarmee ik in de zaal zat.
Maar ook omdat een acteur uit mijn favoriete serie, Shameless, meedoet!
http://www.imdb.com/name/nm0564215/
http://adisney.go.com/disneypictures/narnia/main.html
No comments:
Post a Comment