Je loopt de dijk op en de polder in.
Het industrieterrein achter de haven waar ik op uit keek, zoals ik dat een maand geleden deed, lijkt alweer zo ver weg.
Het is koud en de zon schijnt.
Het Spiegelbos en de oude "IJssel-linie", een verdedigingsbolwerk uit de vijftiger jaren waar kennelijk ook een deel van onze dijken langs de Waal onder viel, bepalen de skyline.
Vanaf nu kan ik tenminste het wisselen van de seizoenen weer eens zien en ruiken.
Aan meer dan alleen de knoppen van de klimhortensia tegen onze oude tuinmuur zullen we gaan merken dat het voorjaar wordt.
We hebben trouwens geen noemenswaardige tuin, voorlopig nog niet tenminste...
Tegelijkertijd hebben we zoveel meer ruimte om ons heen, dat we onze oude tuin, welke tuin dan ook, bijna niet missen.
Hemelsbreed zijn we niet verder weg getrokken.
We hebben alleen maar ons perspectief veranderd.
Van zuidwest naar noordoost.
Tien minuten lopen en de stad houdt gewoon op...
No comments:
Post a Comment