Ik weet dat geen mens een eiland is, ook al kan het soms zo voelen.
Gisteren waren vrienden bij ons bij elkaar gekomen om te drinken op het nieuwe huis en een nieuw jaar erbij voor mij.
Voor het eerst sinds lange tijd was het een ouderwets goede avond.
Ik zag mensen lachen zonder scherp randje, onbewolkt.
Als de winter in plaats van koud zonnig gewoon somber grijs wordt, droom ik van de langere dagen.
Warme avonden buiten, op de dijk, of toch op z'n minst in warm gezelschap.
Een kwestie van rond bellen en aandringen op aanwezigheid.
Door de eventuele muur van druk, moe en ongelegen heen knallen.
Volgens mij is het hoe dan ook heilzaam, ook al zijn we ons daar niet zo van bewust.
We moeten niet steeds net te lang wachten dit te doen.
de kado's!
No comments:
Post a Comment