Lent.

Geen tikfout en niet de plaats onder de rook van Nijmegen.
Maar de periode van veertig dagen waarin men zich bezint en reflekteert op zijn daden.
Waarin men zich oplaadt en bekijkt wat er nog in huis is, letterlijk en overdrachtelijk.
Het lijkt me een zinvolle periode, maar meer omdat het pas op de plaats maken altijd wel goed is voor je ziel...
Ik vast niet.
Mijn grootouders in het dorp waar ik woonde hielden zich wel aan de regels van het vasten.
Met Pasen werd alles, wat in de weken daarvoor bewaard en bereid was, uit de kelder gehaald, en de hele famillie zat in de keuken te eten en te kaarten.
Buiten was het al warm genoeg om zonder jas buiten te spelen, het bleef langer licht.
Gedurende de veertig dagen daaraan vooraf werd er gevast.
Geen vlees maar vis op aswoensdag en vrijdag, en alleen op zondag werd er gesnoept of naar de kroeg gegaan.
Het kan veel strenger, dat weet ik.
Op aswoensdag ging je een askruisje halen in de kerk...
Ik heb een keer zo'n askruisje gehaald.
Mijn moeder vond het bij mijn opvoeding horen, en ging met mij naar de kerk.
Daar drukte Vreuls, de pastoor, zijn duim in een schaaltje as vermengd met olie en drukte zachtjes twee vegen op mijn voorhoofd.
De bedoeling was dat het niet weggeveegd mocht worden.
Vroeger werd de mythe in stand gehouden dat wanneer je het kruisje veertig dagen op je hoofd wist te houden, je een nieuw pak van de pastoor kreeg.
Of je mocht komen eten bij de paters.
In beide gevallen leefde men kennelijk in de overtuiging dat de heren-broeders leefden in een rijk luilekkerland, de beloning voor de rechtvaardigen.
Volgens mij begon de secularistie goed in te zetten tegen de tijd dat ik begon na te denken over dit alles.
Ik was 11, maar toch viel me op dat er weinig mensen op straat liepen die ook als goed practiserend katholiek boete waren gaan doen.
Ik schaamde me.
Voor dat kruisje.
Omdat ik zowat de enige was.
klik
Mijn moeder is gereformeerd en had er dus zelf geen toen we even later in de trein stapten naar Chevremont, naar oma...
Mijn vader had die dag nog vrij en was gaan Haringhappen, dus we waren met ons twee.
De hele tijd was ik me bewust van die vlek op mijn gezicht.
Ik moest mijn zonden overdenken, dat was de boodschap geweest die ochtend.
Maar verder dan twee keer jokken kwam ik echt niet...
De schaamte sloeg langzaam om naar irritatie, en toen we in de keuken van mijn oma waren, pakte ik een washandje van onder het aanrecht, en waste het kruisje weg.
Mijn eveneens gereformeerde opa stond in de deuropening te kijken en ik hoefde niets aan hem uit te leggen...
Veertig dagen...
Ik wilde melk in mijn thee.