De boel ontkennen heeft nooit zin en gedogen is altijd nog je ticket naar transparantie.
Maar ik kan niet om mijn persoonlijke afkeren heen.
En aangezien mijn blog ook vaak de functie heeft van virtuele beerput, gooi ik er lekker in wat ik wil.
Ik ben opgegroeid onder de rook van Heerlen.
Drugs waren overal prominent aanwezig.
Half jaren 80 begonnen mensen om mij heen te experimenteren.
Van alles , van soft tot hard, maar voornamelijk hard, kwam voorbij.
Op feestjes zagen de kaasplateautjes er toch anders uit dan ik gewend was.
Op een toastje smeren en opeten was niet aan te bevelen.
Ik keek mijn ogen uit.
Ik vond mijn vrienden niet leuker als ze onder invloed waren.
Integendeel.
Ik wil altijd ongeveer weten waar ik aan toe ben, en aangezien dit bij al dit spul niet te voorspellen was, vertikte ik het om ook dat spoor op te gaan.
En ergens was ik misschien ook wel bang dat ik het te lekker zou vinden, en wat dan?
Latere ervaringen met morfine voor pijnbestrijding bevestigden dit eigenlijk ook wel, dus het is goed dat ik toen mijn instinct gevolgd heb.
Het duurde tot mijn studietijd voordat ik mijn eerste joint rookte.
Toch nieuwsgierig geworden, maar de mensen om me heen waren ook wel wat relaxter en meer in staat om mij de nodige veiligheid te bieden.
Het was leuk, maar het kon me uiteindelijk niet echt boeien.
Een joint bevatte in die tijd 1 tot 2 procent THC.
Nu, 2006, bevat het 20 tot 25 procent.
En een deel van de lieden waar ik mee werk, die ook experimenteren, roepen bij mij ondertussen dezelfde associatie op als bij mijn kennissen van weleer.
Zei ik experimenteren?...bullsh*t, het is meer de dagelijkse poging om permanent verdoofd te zijn.
Niet dat recreatieve, ontspannen blowtje met een biertje in de avond.
Maar zo vet door roken dat niets meer van buiten geregistreerd wordt omdat er al genoeg gebeurt van binnen.
Ik ga volgende week weer eens mee met het uitstapje van school.
De helft van de tijd zullen ze even niet te zien zijn.
We gaan gelukkig niet weer naar de dierentuin.
Ik zal u niet vermoeien met het verhaal over die pillen en dat hek van die olifant waar je uiteindelijk toch nog gemakkelijk over heen kon klimmen.
Ik vertel u misschien later nog eens van die zombies in de Droomvlucht...
2 comments:
Volgens mij ben ik een van de weinige vijftigers die nog nooit met drugs heeft ge-experimenteerd. Ik heb het gecompenseerd met drank. Vroeger, natuurlijk.
Ik zou het ook niet durven. Ik raak al opgefokt als ik een sigaret rook.
Is wel lekker effectief...maar daar is dan ook alles mee gezegd!
Post a Comment